บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 17
ข้ามสีทันดร ตอน 17
บทประพันธ์ : กฤษณา อโศกสิน // บทโทรทัศน์ : กู๊ดโฮป
บ้านเมฆ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารค่ำนี้ดูเงียบ แม่ไม่พูดคุยกับเมฆจนเมฆรู้สึกใจเสีย
“แม่ เมฆ ..... เมฆขอโทษ” แม่พยักหน้ารับ แต่ก็ไม่พูดอะไร “แม่อย่าโกรธพี่เที่ยงเลยนะครับ”
แม่ยังมีอารมณ์กรุ่นจากกลางวันจึงไม่สบอารมณ์นัก แม่รวบช้อนทั้งๆที่ยังกินข้าวไม่หมด เมฆยิ่งใจเสียหนักเข้าไปอีก “แม่ครับ ...... แม่อิ่มแล้วเหรอครับ” แม่พยักหน้า
“เมฆขอโทษนะครับ แม่กินข้าวต่อเถอะ เมฆจะไม่พูดเรื่องนี้กับแม่แล้ว แม่กินข้าวเถอะนะ”
แม่เมฆไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไร นี่เธอทำให้ลูกชายตัวน้อยของเธอ หมดความสุขขนาดนี้เชียวหรือ
บ้านสวาทวิมล รถของเดือนสิบเข้ามาจอดส่งเที่ยงวันที่หน้าบ้าน
“อายจังเลยครับ ให้คุณเดือนขับรถ รับส่งผมแบบนี้”
“เดือนบอกแล้วไงคะว่าอยากทำให้”
“ขอบคุณนะครับสำหรับวันนี้ คุณเดือนได้ทำให้ผมรู้สึกอยากลุกขึ้นมาทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง...งั้นพรุ่งนี้ ผมขอเซอร์ไพรส์คุณเดือนบ้าง ได้มั้ยครับ”
“เซอร์ไพรส์อะไรคะ”
“บอกแล้วจะเซอร์ไพรส์เหรอครับ” เที่ยงวันพูดเลียนแบบเดือนสิบ ทำให้เธออดยิ้มไม่ได้
บ้านสวาทวิมล ในห้องรับแขก สวาทวิมลยืนมองเที่ยงวันที่กำลังเดินจะเข้าบ้าน จนเขาเดินเข้าบ้านมา
เที่ยงวันเดินยิ้มกริ่มอารมณ์ดี จนทูลอดทักไม่ได้ “อารมณ์ดีนะ ไปไหนมาลูก”
“บ้านน้องเมฆครับ”
“ไปทำไม! ....เที่ยง คดียังไม่สิ้นสุด เกิดแม่เค้าเฮี้ยนขึ้นมาอีกจะทำไง” เที่ยงวันไม่ตอบได้แต่อมยิ้ม
“ก็ดีนะ ไปดูแลเค้าหน่อย” สวาทวิมลขัดใจ
“ผมไปนอนนะครับ” ทูลพยักหน้าให้
“ดีแล้วหล่ะที่ตาเที่ยงไปที่นั่น เค้าจะได้รู้สึกดีที่เรายังไปดูแลเค้าบ้าง”
“ให้เงินแล้วก็แล้วกันไปสิ ฉันว่าอย่าเอาตัวไปวุ่นดีกว่า เดี๋ยวจะเดือดร้อน ถ้าเกิดมีอะไรขึ้นมา ทีนี้ได้รื้อคดีออกมาเล่นกันยาว”