บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 17 หน้า 3
ร้านอาหาร เที่ยงวันทานข้าวกับเดือนสิบ
“จริงเหรอคะ ดีจังเลยค่ะ”
“ดวลอดทน ตั้งใจแล้วก็ขยัน เขาเอาชนะใจเพื่อนร่วมงานได้ ตอนนี้ก็หมดปัญหาเรื่องเด็กเส้น”
เดือนสิบยิ้มขำ เดือนสิบผ่อนคลายขึ้นเวลาอยู่กับเที่ยงวัน เที่ยงวันชอบเวลาเดือนสิบเป็นแบบนี้
“ถ้าคุณเดือนไม่รังเกียจ ผมขอรับคุณเดือนมาทานข้าวเที่ยงแบบนี้บ่อยๆได้มั้ยครับ”
“ก็ ...... ได้นะคะ” เที่ยงวันยิ้มกว้าง “แต่ต้องเมื่อเราต่างว่างจากหน้าที่หลักของเรา ว่างจากความรับผิดชอบของแต่ละคน หรือว่างจากชีวิตส่วนตัวของแต่ละคน”
“ชัดเจนดีนะครับ....”
“กฎระหว่างเรา จะได้ไม่ต้องผิดใจกัน ดีมั้ยคะ”
“ครับ......กฏระหว่างเรา” เที่ยงวันและเดือนสิบ ยิ้มให้กันอย่างเข้าอกเข้าใจ
Super market ห้องทำงานสวาทวิมล
“ผมว่าเด็กนี่ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกครับคุณสวาท”
“คุณยศคิดอย่างนั้นเหรอ”
“ครับ ออกจะเป็นเด็กดีด้วยซ้ำ ผมว่าน่าเก็บไว้ใช้งานนะครับ ขยัน ฉลาด อดทน น่าจะพัฒนาไปเป็นหัวหน้างานได้สบายเลยครับ” สวาทวิมลตบโต๊ะ “แต่ฉันไม่อยากให้มันอยู่”
“ทำไมล่ะครับ”
“ฉันมีเหตุผลของฉัน”
“ผมคงทำไม่ได้ ขอโทษนะครับ ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ” ยศบอกอย่างสุภาพและเกรงใจสวาทวิมล
“งั้น .... คุณยศก็คงไม่เหมาะกับงานที่นี่”
“ว่าไงนะครับ”
บ้านเมฆ เมฆนั่งรอแม่ยกกับข้าวมาให้ที่โต๊ะอาหาร แม่เมฆเดินถือจานกับข้าวมาวางบนโต๊ะ แม่ดูซีดเซียวและเหนื่อยอ่อน จนเมฆสังเกตุได้ “แม่เป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือเปล่า”
แม่ส่ายหน้า “ไม่เป็นไรหรอกลูก” ปากแม่ก็ว่าไม่เป็นไร แต่แม่เหนื่อยและไม่สบายจริง แม่วางกับข้าวแล้วเดินกลับเข้าครัวไปเอาข้าวออกมา 2 จาน แต่เดินไม่ทันถึงโต๊ะ ก็ล้มลงจนจานข้าวกระเด็นไปคนละทิศละทาง
“แม่!!!” เมฆพยายามตะโกนร้องเรียกคนมาช่วย “ช่วยด้วย! ช่วยด้วยครับ!”
เสียงของเมฆดังไม่พอ จึงไม่มีใครได้ยิน เมฆร้องไห้โฮ “แม่ครับ ….แม่ แม่อย่าเป็นอะไรนะครับ”