บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 17 หน้า 2
“คุณ .... วันนี้ลูกยิ้ม มีความสุข คงรู้สึกดีที่ได้ไปทำอะไรที่มันจะช่วยเยี่ยวยาแผลในใจเค้าได้ เราอย่าไปคิดถึงเรื่องไกลๆเลย แค่ได้เห็นลูกมีความสุขกับปัจจุบัน เท่านี้ก็น่าจะพอแล้ว”
“คุณก็คิดได้เท่านี้ คิดแค่ปัจจุบัน ไม่นึกถึงอนาคตบ้าง”
“แล้วจะมีประโยชน์อะไร ถ้ามัวแต่คิดถึงอนาคต จนปัจจุบันไม่มีความสุข”
สวาทวิมลนิ่ง พูดอะไรไม่ออก เพราะมันจริงอย่างทูลว่า แต่สวาทวิมลก็ไม่ได้เห็นด้วยกับทูลทั้งหมด
กลางคืน ลำธารขับรถมาถึงหน้าบ้านเชิญจิต ลำธารจอดและอ้อมไปเปิดรถให้มิถุนา มิถุนาลงมาพร้อมถุงชอปปิ้งประมาณ 4-5 ใบ
“ขอบคุณนะครับที่ทำให้วันนี้เป็นวันที่ดีนะครับ เห็นคุณแม่มีความสุขผมก็ดีใจ”
“นีน่าดีใจนะคะที่ช่วยอะไรพี่ธารได้บ้าง”
“น้องนีน่าช่วยได้มากเลยครับ”
“นีน่าก็ขอบคุณด้วยนะคะ ที่ไปชอปปิ้งเป็นเพื่อน”
“ยินดีครับ ....น้องนีน่าคงเหนื่อยแล้ว ไปพักเถอะครับ”
“ขับรถกลับบ้านดีๆนะคะ” โดยไม่ทันตั้งตัว มิถุนาหอมแก้มลำธาร ลำธารตกใจเล็กน้อย มิถุนาแสร้งทำเขินอายก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ลำธารยิ้มน้อยๆให้มิถุนา ลำธารไม่แน่ใจว่ายินดีกับท่าทีเมื่อครู่ของมิถุนาหรือไม่
บ้านเชิญจิต มิถุนาเดินลั้ลลาอารมณ์ดีเข้ามาในบ้าน พบว่าเชิญจิตนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขก
“กลับมาแล้วค่ะ .... หนูขึ้นห้องก่อนนะคะ”
“แรงไปนะ”
“..........อะไรนะคะ”
“เมื่อกี้น่ะ แรงไป ผู้หญิงดีๆเค้าไม่ทำแบบนั้น”
“เหรอคะ .... แม่คะนี่มันสมัยไหน”
“แต่ไม่ใช่กับผู้ดีพวกนี้” มิถุนายักไหล่อย่างไม่แคร์ “แล้วข้าวของพวกนี้ ..... อย่าบอกนะว่าคุณลำธารจ่ายให้”
มิถุนายิ้มแทนคำตอบ เดินขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดี เชิญจิตหนักใจลูกสาวจริงๆ
Super market มุมหนึ่ง ยศเดินผ่านดวลที่กำลังถูพื้น ดวลยิ้มให้ยศ ยศพอใจในความขยันของดวลมาก ยศเดินมาและพบสวาทวิมลยืนหน้าตึงไม่พอใจ ยศเองก็หนักใจ “ไปพบฉันที่ห้องด้วยนะคุณยศ”
“ครับคุณสวาท” สวาทวิมลตวัดสายตาคมกริบก่อนเดินไป เล่นเอายศขนหัวลุก