บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 9 หน้า 2
“ฉันจะไม่ยอมให้เที่ยงกลับไปทุกข์ทรมานแบบนั้นอีกเด็ดขาด”
โรงพยาบาล ห้องพักรักษาตัวของดวล เงินยวงพยายามชวนดวลพูดคุย แต่ดวลทำเหมือนไม่แยแส สกาวช่วยลุ้นจนอ่อนใจ เดือนสิบดูเหม่อลอย รู้สึกว่าดวลต่อต้านลำธารและเงินยวง ถ้าเป็นเที่ยงวันคงจะดีกว่านี้ .... ใช่เดือนสิบคิดถึงเที่ยงวัน ลำธารเห็นดวลไม่ให้ความร่วมมือก็ไม่ค่อยพอใจ ยิ่งเดือนสิบเหม่อลอยอมทุกข์ก็ยิ่งหงุดหงิด เสียงประตูถูกเปิดเข้ามา เดือนสิบหันขวับ หมายใจว่าจะเป็นเที่ยงวัน แต่ก็ผิดหวังเพราะเป็นหมอตามเข้ามาตรวจเช็คความเรียบร้อยนั่นเอง เดือนสิบถึงกับถอนใจเฮือกด้วยความผิดหวัง
“เป็นไงบ้างครับหนุ่มน้อย วันนี้สบายเนื้อสบายตัวขึ้นมั้ยครับ”
ดวลมองหน้าแม่ที่คอยลุ้นอยู่ แล้วพยักหน้าให้หมอน้อยๆ
“อ้าว! คุณเงินยวงก็อยู่ด้วยเหรอครับเนี่ย” เงินยวงมองหน้าหมอตามด้วยความอ่อนใจ
หน้าห้องพักรักษาตัวของดวล ลำธารกำลังจะกลับแล้ว เพราะเบื่อหน่ายกับพฤติกรรมของดวล เดือนสิบเดินออกมาส่ง โดยมีหมอตามกับเงินยวงตามออกมาด้วย
“พี่เดือน ไม่ต้องห่วงนะคะ ยวงจะหมั่นมาคุยกับดวลบ่อยๆ แต่จะดีกว่านี้ ถ้าดวลยอมเปิดใจคุยกับยวง”
“เธอช่วยอย่างดีแล้วหล่ะยวง แต่ถ้าเค้าไม่เปิดรับ ...ก็ต้องปล่อยเค้าไป”
“ต้องอาศัยเวลาซักนิดนะครับ รอให้ผู้ป่วยคุ้นเคยกับผู้บำบัดเสียก่อน คือต้องรอให้เค้าไว้ใจเราก่อนน่ะครับ”
ยิ่งหมอตามพูดแบบนี้ ยิ่งทำให้เดือนสิบคิดถึงเที่ยงวันขึ้นมา
“ซึ่งผู้ป่วยบางคนก็ไม่ยอมเปิดใจใช่มั้ยครับ” หมอตามไม่ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้ตอบรับอะไร กลับเปลี่ยนเรื่องพูด
“ยังไงหมอขอตัวก่อนนะครับ มีคนไข้มารอที่แผนก”
“งั้นยวงไปด้วยคะ กำลังจะกลับแผนกพอดี” เงินยวงจึงเดินตามหมอตามไป
“ผมต้องกลับเข้าที่ทำงานก่อนนะ ออกมานานแล้ว”
“เดือนไปส่งนะคะ”
“ไม่ต้อง! …ไปดูแลน้องคุณเถอะ”
“เอ่อ ..... ค่ะ” ลำธารเดินออกไปโดยไม่เหลียวกลับมามองเลย เดือนสิบถอนใจยาว รู้สึกหมดหวังกับดวล
บ้านสวาทวิมล เที่ยงวันนั่งนิ่งหมดอาลัยตายยาก บนโต๊ะมีแก้วกาแฟ 2-3 ใบ วางไว้ สวาทวิมลเดินนำแม่บ้านซึ่งถือถาดใส่จานข้าวและน้ำเข้ามา “เที่ยง .... ทานข้าวซักหน่อยนะลูก”
“ป้าไร ทำข้าวผัดน้ำพริกเผาของโปรดคุณเที่ยงด้วยหล่ะคะวันนี้ ทานเลยนะคะ กำลังร้อนๆ”