รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 9 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 9 หน้า 5
Entertainment Report_1
20 มิถุนายน 2561 ( 09:00 )
2.1M
ข้ามสีทันดร ตอนที่ 9
22 หน้า

เที่ยงวันค่อยๆเอนตัวลงพิงเก้าอี้ช้าๆ อย่างหมดแรง นี่คือทูล พ่อของเขามักมีวิธีปล่อยหมัดเด็ดอย่างแยบยลเสมอ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมพ่อถึงอยู่กับแม่ได้ คนทุกคนล้วนมีแนวทางของตัวเองในการจัดการปัญหา ซึ่งพ่อมักจะไปอย่างช้าๆ แต่มักได้ผลดีเสมอ เที่ยงวันตัดสินใจหันเก้าอี้เข้าหาโต๊ะแล้วลงมือกินข้าวที่บัดนี้มันแห้งและเย็นไปมากแล้ว แต่เที่ยงวันก็พยายามจะตักมันเข้าปากและเคี้ยวมันอย่างยากเย็น เพราะรู้สึกจุกคอหอย น้ำตามันจะไหลออกมาให้ได้ เที่ยงวันต้องกระพริบตาถี่กลั้นมันเอาไว้ ทูลไม่ได้พูดอะไร  เขาผลักแก้วน้ำไปใกล้เที่ยงวันเผื่อลูกต้องการน้ำ ... นี่คือวิธีของทูล

 

โรงพยาบาล เดือนสิบหนีมานั่งปล่อยน้ำตาอยู่ตามลำพัง สกาวตามมาพบ นั่งลงข้างๆ

“เดือน .... อย่าทิ้งน้องนะเดือน  น้องยังเด็ก  ไม่รู้เรื่องหรอก”

สกาวลนลานพูดเหมือนเดือนสิบคือความหวังสุดท้ายในชีวิต ถ้าเดือนสิบปล่อยมือจากเธอและดวล เธอและดวลจะต้องขาดที่พึ่งแน่ๆ เดือนสิบรู้สึกเหมือนถูกวางภาระอันหนักอึ้งใส่บ่าอยู่ตลอดเวลา เธอเป็นความหวังของพ่อ ของแม่และของน้องที่ไม่มีใครมาช่วยแบ่งเบาเธอได้เลย เดือนสิบปาดน้ำตาก่อนจะหันกลับไปหาแม่  กุมมือแม่ไว้ก่อนจะพยักหน้ารับคำของแม่

“บางทีดวลอาจจะพูดถูกนะคะแม่  เดือนมองแต่ปัญหาของตัวเอง แล้วที่เดือนทำทั้งหมดก็คงเพื่อตัวเอง”

เดือนสิบพูดเหมือนตัดพ้อตัวเอง สกาวดึงเดือนสิบมากอดปลอบใจ

“น้องพูดไปด้วยอารมณ์นะลูก   อย่าโกรธน้องนะเดือน   ที่ผ่านมาเดือนทำดีแล้วลูก เพียงแต่   .....”

“อะไรคะแม่”

“บางอย่าง .... แม่ไม่แน่ใจ  ที่ลูกกำลังอดทนเพื่ออะไร  ในเมื่อเขา ......”

เดือนสิบรู้ว่าสกาวหมายถึงเรื่องลำธาร  “เพื่อพวกเราทุกคนมั้งคะแม่”

“แล้วตัวเดือนล่ะลูก ....” เดือนสิบถอนใจยาว  “ชีวิตเป็นของเดือนนะลูก  เดือนตัดสินใจให้ดีว่าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ ยังไง ...... ตัวอย่างก็มีให้เห็น  .... ไม่ใช่เหรอลูก”

เดือนสิบมองหน้าแม่   หน้าของผู้หญิงที่อาบไปด้วยความทุกข์อยู่ตลอดเวลา

“ความรักมันมีวันหมดนะลูก  และถ้าวันไหนที่ความรักเหือดแห้งเหลือแค่ความรับผิดชอบละก็.....”

เดือนสิบผวาเข้ากอดแม่ เหมือนแม่พูดจี้ใจดำเธอ เดือนสิบไม่ได้พูดอะไรออกมา  แต่ความคิดกำลังแล่นกลับไปกลับมาเพื่อทบทวนอะไรบางอย่าง

 

กลางคืน เอนเดินเซ็งเข้ามาในร้านอาหารกึ่งผับร้านประจำของเขา แต่วันนี้เอนรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่โบกมือทักคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากัน  แล้วก็เดินไปนั่งที่เคาน์เตอร์เพื่อเรียกหาเครื่องดื่ม เมื่อมองไปที่มุมหนึ่ง


22 หน้า