บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 14 หน้า 3
ทูลยิ้มให้เที่ยงวันก่อนจะเดินตามไป เที่ยงวันลอบถอนใจที่แม่ไปเสียได้
มุมต่างๆ ในซูเปอร์มาร์เก็ต เที่ยงวันมองดู ยศสอนงานให้ดวล ดวลเรียนงานจากยศด้วยความตั้งใจ และเต็มใจช่วยงาน ช่วยยกข้าวของ
ห้องนอนกิ่งคำ บ้านชีวาตม์ กิ่งคำนั่งนิ่งบนเตียง หยาดน้ำตาหล่นลงบนที่นอนด้วยความน้อยใจ กิ่งคำเฝ้าแต่โทษว่าเป็นความผิดของยุพราและคนอื่นๆที่มาทำให้ชีวาตม์เปลี่ยนไป กิ่งคำเปิดกระเป๋าแล้วหยิบยาออกมานั่งมอง ยิ่งมองก็ยิ่งนึกถึงเอน นึกถึงความสุขที่ได้อยู่กับเอน สุดท้ายกิ่งคำก็ใช้ยาและหงายหลังลงเตียงไปด้วยความสุข
หน้า Super Market เที่ยงวันมองดวลที่กำลังเดินเข้ามาหา ดวลดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด แต่กลับมียิ้มในใบหน้า ดวลค่อยๆนั่งลงเพราะยืนทั้งวันขาแข็งไปหมดแล้ว
“ไหวมั้ยดวล”
“ไหวสิครับ สนุกดี”
“ไหวจริงนะ .... ถ้าไม่ไหว พี่จะ....”
“ผมไหวจริงๆครับพี่เที่ยง ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสผม ผมไม่รู้จะขอบคุณพี่ยังไงดี ที่พี่ทำให้ผมกับครอบครัวขนาดนี้”
“พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย”
“ถ้าผมมาสมัครเอง ไม่มีใครรับผมแน่ๆ นี่เป็นเพราะพี่หรอก ผมถึงได้งาน”
“แต่ถ้าดวลตั้งใจทำงาน และทำได้ดี ก็เท่ากับพี่ได้มีคนดีๆ เข้ามาร่วมงานกับเราอีกคน ก็วินวินนะดวล”
ดวลยิ้มเที่ยงวันช่างพูด มันทำให้ดวลรู้สึกดีขึ้นมาก “ผมสัญญาครับพี่ ผมจะตั้งใจทำงาน”
“พี่จะแวะไปดูเดือนหน่อย ดวลไปด้วยกันนะ”
“อย่าดีกว่าครับพี่ .... ถ้าพ่อเห็นหน้าผม...”
“เราก็เช็คก่อนได้นะ ว่าคุณพ่ออยู่หรือเปล่า”
“ผมตั้งใจว่า ถ้าเงินเดือนออก ผมจะเอาเงินไปให้แม่ ผมรอให้ครบเดือนดีกว่า ฝากพี่เที่ยงบอกแม่ด้วยนะครับ”
“ก็แล้วแต่ดวลแล้วกันนะ เออ.... แล้วเรื่องที่พักล่ะดวล”
“เย็นนี้พี่ยศจะพาผมไปดูห้องพักด้วยครับ พี่ๆที่นี่ดีกับผมมากครับ พี่เที่ยงไม่ต้องห่วง”
“ดวลมีโอกาสแล้ว....ทำมันให้ดีนะ ทำให้ทุกคนเห็นว่าดวลทำได้”