บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 14 หน้า 5
“ธาร! มันไม่ใช่อย่างที่ธารคิดนะคะ มันไม่มีอะไรเลย”
“ตามสบาย....อยากจะทำอะไรก็เชิญ ผมไม่อยู่เป็นก้างขวางคอหรอก”
ลำธารเดินสะบัดออกไป เดือนสิบตกใจพยายามจะวิ่งตามด้วยความรีบร้อนทำให้เสียหลักล้มกลิ้งลงไปกับพื้น
“คุณเดือน ......เป็นอะไรหรือเปล่า” เที่ยงวันเข้าไปพยุง “ธาร! อย่าไป ฟังเดือนก่อน”
ลำธารหันมายิ่งเห็นภาพเที่ยงวันพยุงเดือนสิบ ยิ่งรับไม่ได้ เขาเดินจากไปทิ้งให้เดือนสิบร้องไห้ฟูมฟายด้วยความเสียใจ เที่ยงวันได้แต่เห็นใจเดือนสิบ แม้จะรักเธอแค่ไหน เที่ยงวันควรยินดีที่เธอผิดใจกับแฟน แต่เขากลับไม่รู้สึกยินดีอย่างนั้น เพราะเที่ยงวันไม่อาจทนเห็นเดือนสิบเจ็บปวดได้
ห้องพักรักษาตัวของเดือนสิบ สกาวได้ยินที่เดือนสิบเล่า
“ตายจริง แม่ก็ไม่ทันได้นึกอะไร เพราะเราบริสุทธิ์ใจไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลัง”
“ธารเค้าเชื่อของเค้าอย่างนั้นไปแล้ว... ต่อให้จะยังไงเค้าก็ต้องคิดมากค่ะแม่”
“เป็นความผิดของผมเอง”
“ไม่เกี่ยวกับคุณเที่ยงหรอกค่ะ ไม่เกี่ยวกับแม่ด้วย”
“และจะยังไงต่อไปกันล่ะเนี่ย” เดือนสิบนิ่งไม่พูด แต่สีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด จนเที่ยงวันรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ
ห้องเช่า เจ๊เจ้าของห้องเช่าไขกุญแจพาดวลกับยศเข้ามาดูห้องเช่าเล็กๆ มันเล็กและดูโทรมมาก ดวลกวาดตามองสำรวจมันดูไม่เหมือนห้องพัก เหมือนห้องเก็บของมากกว่า
“1200 บาทต่อเดือน ค่าไฟ ค่าน้ำก็ตามบิล”
“ห้องน้ำล่ะครับ”
“ข้างหลังโน่น ห้องรวม” ดวลหน้าเสีย
“ไหวมั้ยดวล ตามงบก็ได้เท่านี้แหล่ะ ย่านนี้มันก็หายากหน่อย”
“ผมอยู่ได้ครับพี่ยศ”
“2 เดือนล่วงหน้า”
“เอ่อ ...... ผม .....” ดวลแทบไม่มีเงินติดตัวเลย ยศควักเงินออกมาจ่ายให้ “นี่ครับ 2400”
เจ๊รับเงินแล้วก็ส่งกุญแจให้ดวล “ห้ามเสียงดัง ห้ามเลี้ยงสัตว์ ถ้าจับได้ไล่ออกทั้งหมาทั้งคน”
เจ๊พูดจบก็เดินจากไป
“สิ้นเดือนผมจะรีบคืนเงินนะครับพี่ยศ”
“ไม่เป็นไร ไปคืนคุณเที่ยงเลย แกฝากมาให้เป็นธุระให้”