บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 10 หน้า 18
“นิ่งๆสิครับ” กิ่งคำยืนนิ่งอย่างว่าง่าย
“เรียบร้อย”
กิ่งคำได้สติ รีบคว้ากระเป๋าจะเดินออกจากห้อง ก่อนออกไป กิ่งคำตัดสินใจควักเงินปึกหนึ่งยัดใส่มือเอน
“ครับ........ ตามนั้น” กิ่งคำใจหายเหมือนกันที่เด็กหนุ่มรับคำง่ายๆ กิ่งคำคิดว่าจะงอแงกับเธอเสียอีก
กิ่งคำรีบเปิดประตูห้องแล้วออกไป เอนมองตาม เหมือนรอยยิ้มแห่งชัยชนะในดวงตา
กิ่งคำออกจากห้องได้เหลียวซ้ายแลขวากลัวจะเจอคนรู้จัก เมื่อทางสะดวกก็รีบเดินจะไปที่ลิฟท์ เอนโผล่หน้าออกมาตะโกนเรียก “พี่กิ่งครับ เดี๋ยวก่อน” กิ่งคำสะดุ้ง แล้วก็รีบเดินกลับไปหาเอน
“จะตะโกนทำไม เดี๋ยวคนก็ออกมา”
“ผมอยากรู้ว่า กิ๊กสามีพี่กิ่ง เค้าทำงานอะไร”
“นี่ ...... อย่าบอกนะว่าเธอสนใจ” กิ่งคำแอบดีใจ
“ประมาณนั้น”
“เค้ารวยนะ ทำบริษัททัวร์กับเพื่อน ชื่อบริษัท ............ถ้าชอบฉันจะติดต่อให้” เอนนึกขึ้นมาได้ทันทีว่าเคยเจอยุพราที่บริษัทของเดือนสิบ “รวยเหรอครับ ผมว่าคงไม่รวยเท่าสามีพี่กิ่งหรอกมั้ง” กิ่งคำหน้าเสียไปทันที
“หมายถึงอะไร
“ผมก็ไม่รู้ว่าจะไปเสียเวลากับหุ้นส่วนบริษัททัวร์เล็กๆทำไม” เอนเอานิ้วลูบแขนกิ่งคำเล่น
“สู้เมียเจ้าของบริษัททัวร์ใหญ่ไม่ได้”
กิ่งคำชักแขนหนี “ทุเรศ บอกแล้วนะว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก” กิ่งคำรีบเดินหนีไปขึ้นลิฟต์
เอนละความสนใจจากกิ่งคำ นึกแผนที่จะไปพบดวลออกทันที
สนามหน้าบ้าน เมื่อประตูเปิดออกดำเกิงก็พบพ่อนาราและนาราที่สะพายเป้เตรียมพร้อม ยืนยิ้มหวานขวางประตูบ้านอยู่แล้ว “หนูพร้อมแล้วค่ะคุณลุง”
“อะไร! ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไปไหน”
นาราเดินไปเปิดประตูรถแล้วหันมายิ้ม “ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวสายแล้วรถจะติดนะคะ” ดำเกิงหงุดหงิดแทบระเบิด
“ฝากด้วยนะครับ แกเป็นห่วงดวลอยากไปเยี่ยม นี่สอบเสร็จแล้วผมเลยอนุญาต”
ดำเกิงหายใจฟึดฟาด แล้วก็เดินบ่นไปที่รถ “ดี! สรุปกันเองเสร็จสรรพเลย”
ดำเกิงขับรถออกมานอกรั้ว พ่อนาราโบกมือให้ลูก ดำเกิงเปิดกระจก