บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 10 หน้า 20
ออฟฟิศเดือนสิบ ยุพรายอมรับ “พี่จำไม่ได้เลยค่ะ ว่าเป็นคนๆเดียวกัน”
“ผมจำพี่ได้แต่ไม่กล้าทัก.....”
“อ๋อ......กำลังโดนลุยอยู่” ยุพราเขินๆ “เรื่องไม่เป็นเรื่องเนอะ มาหาพี่เดือนเหรอ”
“ครับ ผ่านมาเลยว่าจะเอาขนมมาฝากให้ดวล เสียดายพี่เดือนไม่อยู่ จะเอาไป รพ.ก็ไกล กลัวกลับไปทำงานไม่ทัน”
“ที่จริงก็อยู่แค่นี่เอง ไม่เป็นไร พี่ตั้งใจจะไปหาพี่เดือนหลังเลิกงานอยู่แล้ว เดี๋ยวเอาไปให้นะ”
“ขอบคุณครับ”
หน้าออฟฟิศเดือนสิบ เอนเดินออกมาก็รีบกดหาเบอร์โรงพยาบาลในเว็บไซต์ แล้วกดไป รพ.
“ผมขอทราบหมายเลขห้อง”
ในรถดำเกิง ดำเกิงนั่งหงุดหงิดมองดูนาฬิกา แล้วก็ยิ่งพลุ่งพล่าน “ทำห่าอะไรวะ ช้าชิบ”
นาราวิ่งมาเคาะกระจกรถ “คุณลุงขา รอเดี๋ยวนะคะ”
ดำเกิงเปิดแล้วก็ต่อว่าทันที “ทำไมมันช้าแบบนี้ล่ะ ฉันรีบนะ”
“ก็คนมันเยอะน่ะคะ ใกล้จะได้แล้ว คุณลุงรอแป๊บนึงนะคะ”
“ไม่รอแล้วโว้ย”
“น่านะคะ ขอร้องหล่ะ หนูสั่งไว้แล้ว ก๋วยเตี๋ยวเจ้าโปรดของดวลเลย คุณป้ากับพี่เดือนก็ชอบนะคะ .... นะคะรอแป๊บเดียวเอง” นาราพูดแล้วก็วิ่งตื๋อไปเลย ดำเกิงโกรธแทบบ้า แต่จะทิ้งไว้ก็กลัวพ่อเค้าจะมาเอาเรื่อง
บ้านดำเกิง รถแท็กซี่มาจอดหน้าบ้าน ขณะที่เดือนสิบเดินลงมา พ่อของนาราก็ชะโงกออกมาจากบ้านมาดู
“หนูเดือนนั่นเอง เจอนาราที่โรงพยาบาลหรือเปล่าครับ”
“ไม่เจอค่ะคุณอา นาราไปเยี่ยมดวลเหรอคะ ดีจังค่ะ ดวลคงดีใจ”
“เค้าเพิ่งสอบเสร็จเลยอนุญาตให้ไปเยี่ยม วันนี้ผมต้องอยู่ดูแลช่างมาซ่อมบ้าน เลยฝากไปกับคุณดำเกิง
สกาวลงจากรถ “ไปกับคุณดำเกิง!”
“คุณเที่ยง!” เดือนสิบตกใจสุดขีดเมื่อนึกถึงเที่ยงวัน “แม่คะ เดือนกลับไปโรงพยาบาลก่อนนะคะ แม่เก็บของไปก่อนนะคะ”