บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 15
กสิณกรีดร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ทรุดลงกับพื้นใบหน้าเปลี่ยนเป็นเน่าเละน่าสะพรึงกลัว กสิณขบกรามแน่น ด้วยความเคียดแค้น ยังไงตนก็ไม่มีวันยอมแพ้เจติยาเด็ดขาด
ในหมู่บ้านทุกอย่างดูคลี่คลายหลังจากจับคนร้ายได้แล้ว ตำรวจเพียงแต่สอบปากคำ ลาภิณนั่งพักอยู่ที่ใต้ต้นไม้ เจติยาเดินเข้าไปหาลาภิณ พร้อมน้ำอัดลมกระป๋องนึง
เจติยายื่นน้ำอัดลมให้ “น้ำค่ะคุณต้น”
ลาภิณรับน้ำอัดลมมา “ขอบใจจ้ะ”
เจติยามองลาภิณนิ่ง รู้สึกเหมือนได้สามีคนเดิมกลับมา ทั้งรักทั้งเป็นห่วง เจติยามีน้ำตาท่วมตาขึ้นมาอย่างกลั้นไม่อยู่
ลาภิณมองเจติยาแบบงงๆ “ทำไมมองผมแบบนี้ล่ะเจ ทำเหมือนกับ...”
ลาภิณยังพูดไม่ทันจบ เจติยาก็เข้าไปกอดลาภิณไว้ทันที ราวกับกลัวว่าลาภิณจะจดจำตนไม่ได้อีก ลาภิณอึ้งอยู่ครู่นึง ก่อนจะกอดเจติยาตอบด้วยความรักเต็มเปี่ยม
อยุทธ์เดินผ่านมาพอดี ชายหนุ่มชะงักไป แอบจ๋อยไปเล็กน้อย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปเงียบๆ ไม่อยากขัดจังหวะ
ลาภิณยิ้มเอ็นดู “เป็นอะไรของคุณ ปกติเจขี้อายจะตาย มากอดผมยังงี้ไม่กลัวใครมาเห็นเหรอ”
เจติยายิ้มก่อนจะคลายกอด จับมือลาภิณพร้อมจ้องตา “คุณต้นจำไม่ได้เลยเหรอคะว่าช่วงที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นกับคุณต้นบ้าง”
ลาภิณส่ายหน้า “ผมยังงงอยู่เลยว่าตามคุณมาที่นี่ทำไม...เล่าให้ผมฟังหน่อยสิเจ”
“ช่างมันเถอะค่ะ ไม่มีอะไรน่าจดจำหรอก คุณหายเป็นปกติเหมือนเดิมก็ดีแล้ว”
เจติยาสวมกอดลาภิณอีกครั้งอย่างมีความสุข
แต่ทันใดนั้นลาภิณก็ผลักตัวเจติยาออกไปทันทีด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง “เป็นบ้าอะไรของเธอ มากอดฉันทำไม”
เจติยาได้แต่อึ้งปนงง ลาภิณพูดต่อด้วยความไม่พอใจ “เสร็จงานแล้วไม่ใช่เหรอะ งั้นก็รีบๆกลับได้แล้ว แล้วทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก เดี๋ยวมีคนเอาไปพูดเข้าหูพี่อร ฉันขี้เกียจมีปัญหา”
ลาภิณพูดจบก็เดินหัวเสียเลี่ยงออกไป เจติยาหน้าเสียที่ลาภิณจำตนได้เพียงครู่เดียวก็กลับสภาพเดิมอีกแล้ว
อยุทธ์เดินคุยปลอบใจเจติยา “ผมว่าถ้ามองในแง่ดี คุณต้นก็ค่อยๆหลุดจากอำนาจมันทีละนิดแล้วล่ะ ต่อไปก็คงจะจำคุณเจได้เหมือนเดิมเองล่ะครับ”