บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 11 หน้า 3
“ขอบคุณมากเลยนะคะคุณ คุณใจดีมากจริงๆ ปกติผิดสัญญาเช่าแบบนี้ ไม่ใครเค้าคืนเงินมัดจำให้หรอกค่ะ ไปถูกค่ะ ได้ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
มยุรีวางโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเหลือบไปเห็นนทีนั่งหน้าเศร้าๆ เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง มยุรีมีสีหน้าขรึมลง เดินเข้ามาหาลูกชาย “ยังไม่เลิกคิดถึงพลอยอีกเหรอลูก”
นทีหน้าเศร้า “ผมคงเลิกคิดถึงเค้าไม่ได้หรอกครับแม่”
มยุรีไม่รู้จะปลอบลูกยังไง ได้แต่ตบไหล่ลูกชายด้วยความสงสาร
นทีถอนใจ เปลี่ยนเรื่อง “เมื่อกี๊แม่คุยกับใครเหรอครับ”
“อ๋อ คุณถมทอง เจ้าของตึกที่เราเช่าเปิดร้านน่ะลูก แม่ป่วยแบบนี้คงทำร้านต่อไม่ไหวแล้วล่ะ หลัวเองเค้าก็มีเงินที่พลอยทิ้งไว้ให้ คงไม่อยากเหนื่อยเป็นลูกมือแม่ต่อแล้ว”
“ก็ดีครับแม่ ถ้าเหนื่อยก็ไม่ต้องทำ ตอนนี้เราก็ไม่เดือดร้อนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว สุขภาพแม่สำคัญกว่า”
มยุรียิ้มแย้มรู้สึกปลื้มใจ ลูบหัวนที “แม่โทรไปขอเลิกสัญญาเช่าตึก คุณถมทองแกก็ดี๊ดี อุตส่าห์คืนเงินมัดจำให้แม่...นี่ก็ให้แม่ไปเอาเงินที่บ้านวันนี้เลย”
“แม่ยังไม่ค่อยแข็งแรง เดี๋ยวผมไปเอาให้ก็ได้ครับ”
มยุรีพยักหน้ารับยิ้มพอใจที่ลูกอาสาช่วยงาน “ขอบใจมากลูก”
คฤหาสน์ขนาดใหญ่หลังหนึ่ง นทีเดินตามถมทองเข้ามาในโถงบ้าน ถมทองเป็นเศรษฐีนี วัยประมาณ 55-56 แต่ยังสวยอยู่
ถมทองยิ้มแย้มต้อนรับ “รอที่นี่ก่อนนะจ๊ะ ฉันไปหยิบเงินกับสัญญาเช่าแป๊บนึง”
“ครับ”
ถมทองเดินเลี่ยงเข้าด้านในไป นทีเดินดูไปรอบๆ เห็นโถงบ้านตกแต่งไว้อย่างสวยงาม รอบๆมีรูปของถมทองกับสามีที่ตายไปแล้ว ถ่ายคู่กันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มมีความสุข นทีรู้สึกสะดุดใจตากับรูปเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ถ่ายคู่กับถมทอง จนหยิบขึ้นมาดู
ขณะนั้นเองก็ได้ยินเสียงคนรับใช้ดังแว่วมาเข้าหู “โอ๊ย น้ำลายยืดอีกแล้ว นังบ้าเอ๊ย หาแต่งานให้ทำตลอดเวลา เมื่อไหร่จะตายๆซะทีก็ไม่รู้”
นทีได้ยินรู้สึกแปลกใจ เดินตามเสียงไปดูที่สนามหญ้า เห็นคนรับใช้กำลังเช็ดน้ำลายให้แอนนี่อยู่พร้อมกับบ่นด่าไปเรื่อย แอนนี่เป็นหญิงสาววัยประมาณ 25-26 แต่เป็นเจ้าหญิงนิทรามาสิบเก้าปี ตาลอย ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น โดยคนรับใช้จะพาแอนนี่ใส่รถเข็นมาเดินเล่นที่สนามวันละสองรอบ เช้า-เย็น ไม่ให้เป็นแผลกดทับจากการนอนตลอดเวลา
“ดูๆ คอพับคออ่อน” คนรับใช้ผลักหัวแอนนี่ “ นั่งตรงๆยังไม่ได้เลย จะอยู่ไปทำไมวะเอ็งเนี่ย” คนรับใช้กระชากแอนนี่ให้นั่งตัวตรง แล้วหยิก ตีพร้อมกับบ่นด่า
นทีไม่พอใจที่ทำกับคนป่วยแบบนี้ เลยจ้องตามองเขม็ง คนรับใช้เหลือบมาเห็นนทีก็ตกใจรีบเข็นรถพาแอนนี่จากไป
ขณะนั้นเอง ถมทองก็เดินเข้ามาหานที “หนูจ๊ะ ได้แล้วจ้ะ”
นทีหันกลับไปหาถมทอง “ครับ ขอบคุณครับ”