บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 11 หน้า 4
นทีไหว้ถมทองก่อนจะรับเงินกับสัญญาเช่ากลับมา ก่อนจะเหล่มองไปทางสนามหญ้า ยังติดใจเรื่องที่คนป่วยถูกทำร้ายอยู่
ที่โถงบ้านเจติยา หญิงสาวกำลังให้นวัชดูรูปวาดของน้องฝ้าย ในขณะที่มยุรีกำลังดูแลน้องมินอย่างมีความสุข ให้ดูหนังสือนิทาน ชวนกินขนม ตามประสาคนอายุมากแล้วที่อยากเลี้ยงหลาน
นิษฐากำลังยืนคุยโทรศัพท์มือถือกับสิทธิพร “ขอบคุณมากนะคะคุณสิทธิพร สถานที่จัดงานดีมากเลยค่ะ ที่มูลนิธิตื่นเต้นกันใหญ่เลย ไม่กล้ารบกวนแล้วล่ะค่ะ แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว... “
นวัชเหล่มองไปทางนิษฐาที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์มือถือด้วยใบหน้าหงิกงอด้วยความรู้สึกหึงนิษฐา
นวัชไม่พอใจ ฟ้องเจติยา “ไอ้บ้านั่นโทรหาฐาอีกแล้วนะเจ โทรทุกวัน วันละหลายๆรอบ จะเอาไงของมัน”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะผู้กอง มูลนิธิฐาเค้ากำลังจะจัดงานหารายได้คุณสิทธิพรเค้าช่วยประสานงานให้ มันก็ต้องมีโทรคุยกันเป็นธรรมดาล่ะค่ะ”
นวัชหึงขึ้นหน้า “กลัวมันจะไม่ธรรมดาน่ะสิ คำพูดคำจาแต่ละคำ ไม่เคยเกรงใจเลยนะว่าพี่เป็นแฟนฐา ฐาเองก็เหมือนกัน ไปพูดดีกับมันทำไม” นวัชเหล่มองนิษฐาที่คุยมือถือยิ้มแย้มอย่างหึงหวง
เจติยาขำๆนวัชก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องพูด “ตกลงเจฝากพี่เช็คเรื่องเด็กในรูปสเก็ตให้หน่อยนะคะ”
“ได้จ้ะ พี่จะลองตามให้แล้วกัน แต่คงต้องใช้เวลาหน่อยนะ”
เจติยาพยักหน้าเข้าใจ “ค่ะ”
ขณะนั้นเอง นทีก็เดินกลับเข้าบ้านมาเดินตรงเข้าหามยุรี นทีหยิบเงินกับสัญญาเช่ายื่นให้มยุรี “นี่ครับแม่”
มยุรีรับเงินกับสัญญามา “ขอบใจมากลูก..ทีมาก็ดีแล้ว ช่วยดูน้องแทนแม่หน่อย แม่จะเข้าครัว...” มยุรีหันไปบอกนวัช “อยู่ทานราดหน้าด้วยกันก่อนนะคะผู้กอง”
“ครับ”
มยุรีเดินเข้าครัวไป นทียิ้มให้น้องมิน แต่น้องมินดูกลัวๆวิ่งตามมยุรีเข้าครัวไป
นทีอึ้งไปเล็กน้อย “เด็กที่ไหนเนี่ยพี่เจ”
เจติยากำลังจะตอบ แต่นิษฐาที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จ ชิงตอบก่อน “ลูกพี่เจเค้าน่ะสิ เพิ่งคลอดเมื่อวานนี้เอง”
“เว่อร์แล้วแก ฉันไม่ใช่วัวนะ ลูกคลอดออกมาแล้วเดินได้เลย”
“อ้าว ก็ฉันเห็นแกดูแลประคบประหงมซะขนาดนั้น”
เจติยายิ้มๆ ไม่อยากต่อปากต่อคำกับเพื่อน
นทีได้โอกาสถามนิษฐาเรื่องที่คาใจ “พี่ฐา ผมถามอะไรหน่อยสิ ถ้ามีคนป่วยถูกคนดูแลทำร้าย เราจะทำยังไง” นทีหยุดชะงักไปเมื่อเหลือบเห็นรูปน้องฝ้ายในมือนวัช นทีเดินเข้าไปหยิบรูปขึ้นมาเพ่งดู
เจติยาเห็นท่าทางนทีก็เอะใจปนดีใจรีบถาม “มีอะไรนที แกเคยเห็นเด็กในภาพนี้เหรอ”
นทีหันมองหน้าเจติยา สีหน้าแปลกใจ “เหมือนรูปเด็กที่ผมเห็นที่บ้านคุณถมทองเมื่อกี้เป๊ะเลยพี่”
“แน่ใจนะ”
นทีพยักหน้ารับมั่นใจ เจติยามีสีหน้าครุ่นคิด ได้เบาะแสมาโดยบังเอิญอย่างไม่คาดหมาย
นทีก้มมองภาพสเก็ตในมืออีกครั้ง