บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 11 หน้า 5
พิมพ์อรเดินเข้ามาหาเลขาฯหน้าห้องของกัมปนาท
“ฉันมาพบคุณกัมปนาทค่ะ จากบริษัทเอตต้า นัดเอาไว้เมื่อวาน
“รอซักครู่นะคะ” เลขาเช็คกำหนดนัด “ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีคุณกัมปนาทติดธุระด่วนพอดี คงต้องขอเลื่อนนัดออกไปก่อนนะคะ”
พิมพ์อรไม่พอใจ แต่เก็บอารมณ์ไว้ “ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันยินดีรอ จนกว่าคุณกัมปนาทจะเสร็จธุระ”
ขณะนั้นเอง สิทธิพรก็เดินยิ้มกริ่มเข้ามาหา “อย่าเสียเวลารอเลยครับคุณพิมพ์อร คุณกัมปนาทคงไม่มีธุระอะไรจะคุยกับคุณหรอก”
พิมพ์อรหันมาจ้องสิทธิพรด้วยความไม่พอใจ สิทธิพรยิ้มอย่างคนถือไพ่เหนือกว่าหันไปพูดกับเลขาฯ “ผมชื่อสิทธิพรนัดเอาไว้แล้ว”
เลขาฯกุลีกุจอทันที “เชิญทางนี้เลยค่ะ”
เลขาฯเดินนำสิทธิพรไป สิทธิพรมองเย้ยพิมพ์อรนิดนึง ก่อนจะตามไป พิมพ์อรได้แต่มองตามด้วยความเจ็บใจ ที่โดนสิทธิพรแย่งงานไปต่อหน้า
พิมพ์อรกลับมาเล่นงานกสิณด้วยความโมโห “เธอปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้ยังไง ทำไมถึงไม่บอกฉัน ว่านายสิทธิพรมันเล่นซิกแซ็ก”
“ฉันขอโทษ ช่วงนี้ฉันเสียพลังไปมาก ก็เลยช่วยเรื่องงานเธอไม่ได้ ขอเวลาฉันฟื้นฟูพลังซักพักเถอะนะ”
“งั้นก็เชิญเธอฟื้นฟูให้พอละกัน ถึงไม่มีเธอ ฉันก็เอาโปรเจคกาสิโนมาเป็นของฉันจนได้ล่ะ” พิมพ์อรเหยียดปากดูถูก “พลาดซ้ำพลาดซาก หมู่นี้ไม่รู้เป็นอะไร คนรอบตัวฉันไม่ได้เรื่องเลย ทั้งคน ทั้งผี” พิมพ์อรหงุดหงิด
กสิณเหล่มองพิมพ์อรด้วยความไม่พอใจ
พิมพ์อรไม่รู้ว่าชาครกำลังแอบดูเธออยู่ แต่ชาครไม่เห็นกสิณ เห็นแต่พิมพ์อรวีนอยู่คนเดียวทำให้ชาครมีเป็นห่วงพิมพ์อร ดูไม่สบายใจมากที่เห็นพิมพ์อรพูดอยู่คนเดียวเหมือนคนเสียสติ
ที่นิราลัยตอนหัวค่ำ เจติยากำลังต่อตัวต่อเลโก้กับน้องมินด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสในห้องทำงานลาภิณ
น้องมินหันไปมองน้องฝ้ายสีหน้ายิ้มแย้ม “ฝ้ายต่อเสร็จแล้ว เก่งจังเลย”
เจติยาหันไปมองตาม เห็นน้องฝ้ายกำลังต่อตัวต่อเลโก้อย่างมีความสุข
ลาภิณก็เปิดประตูกลับเข้าห้องมา ก็เห็นเจติยาเล่นอยู่กับน้องมินสองคน ไม่เห็นน้องฝ้าย “รอนานมั้ยครับสองแม่ลูก”
เจติยาเขิน “แซวไม่เลิกเลยนะคะ” หญิงสาวดูนาฬิกาข้อมือ “ทุ่มนึงแล้ว คุณต้นเสร็จงานรึยังคะ”
“ถึงไม่เสร็จก็ต้องกลับ ปล่อยให้แม่ลูกคอยนานๆ ยังงี้ พ่อรู้สึกผิดยังไงไม่รู้”
เจติยามองสามีขำๆ หันไปตีแขนสามีเบาๆ “คุณต้นนี่”
ลาภิณยิ้มขี้เล่น “เรียกแทนตัวเองว่าพ่อ แล้วมันรู้สึกดีจริงๆ”
น้องฝ้ายได้ยินคำว่าพ่อก็สะดุ้งสุดตัว ภาพบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวทันที “พ่อ”