บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 4 หน้า 3
รินดาราเอาหนังสือนิทานญี่ปุ่นใส่กระเป๋าและเก็บข้าวของบนโต๊ะอีกนิดหน่อยใส่กระเป๋า ระหว่างนั้นนัทสึโกะเปิดประตูเข้ามา แต่ก่อนจะปิดก็ยิ้มกรุ้มกริ่มและมองออกไปหน้าห้อง ตรงที่โฮชิโนโอจิยืนคอยอยู่ข้างนอก
“เจ๊??..เจ๊เข้ามาทำไมเนี่ย”
“เจ๊เอารายการค่าเสียหายในห้องมาให้ แต่พ่อเทพบุตรที่ยืนคอยเธออยู่ข้างนอกเขาจัดการ จ่ายให้ไปแล้ว”
นัทสึโกะกระซิบถาม “นี่เจ๊ถามจริง หล่อเทพกระเป๋าหนักแบบนี้ไปหามาจากไหน เผื่อช่วงไหนเจ๊ไม่มีเงิน จะแวะไปหาลำไพ่พิเศษบ้าง คิคิๆๆ”
รินดาราตกใจ “เจ๊ ! ชั้นไม่ได้ขาย...”
“ไม่ต้องอายหรอกน่า เจ๊เข้าใจ คนเราพอเข้าตาจนมันก็ต้องดิ้นรนกันไป แต่ไหนๆฟลุ๊คเจอ ดีเลิศแบบนี้แล้ว จับเป็นผัวถาวรเลยเถอะ อย่าให้หลุดมือเลย เสียดายของ”
รินดาราปรี๊ด “เจ๊! เจ๊จะดูถูกชั้นมากไปแล้วนะ!”
โฮชิโนโอจิเข้ามา “มีอะไรกันรึเปล่าครับ”
“อ๋อ..เจ๊กำลังชี้ทางสว่างให้รินจังน่ะค่ะ” นัทสึโกะมองโฮชิโนโอจิและรินดาราด้วยสายตากรุ้มกริ่ม แต่รินดาราปรี๊ดอยู่หมั่นไส้ อีเจ๊สุดฤทธิ์เลยคิดหาทางเอาคืน
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะเจ๊แกรู้เรื่องของเราแล้วค่ะ”
“เรื่องที่คุณจะไปอยู่กับผม?”
“อุ้ย! ถึงขั้นจะไปปรนนิบัติกันถึงบ้านเลยเหรอคะ แหม...รินจังนี่เห็นหน้าใสๆ แต่ร้ายกาจกว่าที่เจ๊คิดนะ”
รินดารายิ่งหมั่นไส้ อยากสั่งสอนเจ๊นัทสึโกะเลยคิดอะไรได้ ทำเล่นละครเดินไปเกาะแขนโฮชิโนโอจิ “ไหนๆเจ๊ก็รู้ความจริงแล้ว งั้นขอทิ้งทวนที่นี่หน่อยแล้วกันนะ ปกติอยู่กันแต่ในโรงแรม ห้อง กว้างๆ หรูๆ แต่ห้องเท่ารูหนูราคาแพงแบบนี้ยังไม่เคยเลย ท่าทางจะตื่นเต้นดี” รินดาราดัน ตัวนัทสึโกะออกไป “เจ๊ออกไปก่อนเร็ว”
“ห๊ะ! จะทำอะไรกัน”
รินดาราดันตัวนัทสึโกะออกไปได้ แล้วก็เลื่อนปิดประตูทันที แล้วยื่นหน้าจ่อประตูไม่ได้เข้าใกล้โฮชิโนโอจิเลย
“คุณโฮชิขา มานี่มา..มามะๆๆ มาให้ชั้นชื่นใจหน่อย” รินดาราจูบอากาศ “ม๊วฟฟฟ”
“กรี๊ดดดดดดดด ! หยุดเดี๋ยวนี้ อย่าเอาคาวโลกีย์มาแปดเปื้อนหอพักของเจ๊” นัทสึโกะทั้งทุบประตู ตะโกนดังออกมาจากข้างนอก
“อ๊า...ชื่นใจจังเลย อย่าสิคะคุณโฮชิขา อย่าเพิ่งใจร้อน นี่แน่ๆๆ มือบอนจังเลย”
โฮชิโนโอจิเริ่มเข้าใจยิ้มขำกับการกระทำของรินดารา “คุณทำแบบนี้เดี๋ยวคุณก็จะเสียหายจริงๆหรอก”
รินดารายกนิ้วชี้แตะปากตัวเอง “ชู่ว์ อย่าเสียงดังไปซิคะ” รินดาราลากโฮชิโนโอจิออกมาให้ห่างประตู กระซิบข้างหูโฮชิโนโอจิ “ต่อให้ชั้นไม่ทำ เดี๋ยวเจ๊แกก็เที่ยวเอาชั้นไปพูดเสียๆหายๆ อยู่ดีนั่นแหละ”