บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 5
ประยูรยังนอนหลับสบายในมุ้ง แย้มเข้ามาถลกมุ้งขึ้น “ยูร...ลุกอาบน้ำแต่งตัวไปวัดกับแม่ วันนี้วันพระ ไปทำบุญให้พ่อกัน..ยูร”
“ไม่เอาแม่ ไม่ไป ฉันจะนอน”
“ไอ้ยูร..หาบสำรับไปให้แม่หน่อย เร็วเลยนะ สายแล้ว”
“ก็ให้พะยอมมันไปสิ”
“พะยอมมันต้องดูหลาน ..ลุกขึ้น”
ประยูรงัวเงียลุกขึ้น สลัดผ้าห่มออกจากตัว “หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ คืนเขาไปก็สิ้นเรื่องยุ่งยากชะมัด มันชื่ออะไรนะ”
“ยงยุทธ”
“งั้นฉันเรียกมันไอ้ยุ่งก็แล้วกัน ยุ่งยากชิบเป๋ง พับผ่าสิ”
อัมพรนั่งซึมอยู่นอกชานบ้าน แย้มยังแต่งดำไว้ทุกข์ แต่ทองหยองเต็มตัว เดินนำประยูรที่คอนสาแหรกใส่ของทำบุญไปวัด ผ่านหน้าบ้านอ่ำ... แย้มทำคอแข็งเมินหน้า อัมพรมองอย่างนึกอะไรขึ้นมาได้
พะยอมกำลังให้นมหลานอยู่ได้ยินเสียงอัมพรเรียก “พะยอม...” พะยอมหันมาแล้วต้องตกใจ อัมพรลุยเข้ามาถึงในห้อง พะยอมดึงขวดนมออกจากปากหลานจะลุกมากันอัมพร
“พี่มาดี พะยอม”
“พี่เอาเขาไปไม่ได้นะ ไม่งั้นแม่เอาฉันตายเลย”
“พี่คิดถึงลูก พี่ขอให้นมลูกหน่อยเถอะ นมพี่คัด พี่ปวดมาก เห็นใจพี่เถอะนะ พะยอม”
“พี่อย่าเอาเขาหนีไปนะ ฉันไม่อยากมีเรื่อง แค่นี้ฉันก็รำคาญจะแย่อยู่แล้ว”
อัมพรพยักหน้ารับปาก
แย้ม ประยูร มาถึงลานวัด
ชาวบ้านชม “แม่แย้ม..แหม เสื้อตัวนี้สวยจริง”
แย้มหน้าบาน “ลูกสาวฉันตัดให้”
“พะยอมนี่ฝีมือมันดีนะ”