บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 5 หน้า 2
“อู๊ย.. อาจารย์ที่โรงเรียนชมมันไม่ขาดปาก ว่ามันเก่งกว่าใคร ทั้งชั้นเลย อีกไม่นานมันก็เรียนจบแล้วนะ ฉันเตรียมเปิดร้านให้มันอยู่ อย่าลืมไปเป็นลูกค้าล่ะ”
“ย่ะ”
ชาวบ้านอีกคนถาม “แล้วพ่อยูรนี่ล่ะ กตัญญูนะเนี่ย อุตส่าห์พาแม่มาวัด ใกล้จบรึยังล่ะ พ่อคุณ”
“ปีหน้าจ้ะ”
แย้มภูมิใจ “อีกหน่อยเขาก็จะได้เป็นเจ้าคนนายคน”
“แม่แย้มนี่ทำบุญมามากแท้ๆ ลูกเต้าได้ดีกันทุกคน น่าชื่นใจจริงๆ”
แย้มหน้าบาน
อัมพรก้มลงมองลูกที่กำลังกินนมตน น้ำตาไหล “พ่อคุณของแม่” พะยอมนั่งมองอยู่ห่างๆ สงสารอัมพร พลอยร้องไห้ตามไปด้วย ”พะยอม จะยังไงก็แล้วแต่..พี่ขอได้ไหม อย่าสอนให้เขาเกลียดพี่นะ พี่ไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างนี้ พี่ไม่ได้อยากทิ้งเขาเลย ช่วยพี่ได้ไหม”
“พี่ไม่ต้องห่วงหรอก”
“พี่จะไม่ลืมพระคุณของพะยอมเลย”
“ฉันก็ไม่อยากมีเวรมีกรรมเรื่องพรากลูกนกลูกกาหรอกพี่ ฉันรู้..ฉันว่าฉันเข้าใจความรู้สึกของพี่ดี”
“เอ็งเป็นคนดี ขอให้ได้สามีดีๆ ได้แม่ผัวดีๆ กว่าพี่ละกัน”
“พี่อโหสิกรรมให้แม่ฉันเถอะนะ อย่าไปผูกอาฆาตจองเวรจองกรรมกับแกเลย ฉันก็ภาวนาให้อะไรๆ มันดีขึ้นมา ฉันสงสารพี่ยงค์เหมือนกัน ยังไงพี่ก็อย่าเพิ่งมีใหม่นะ รอสักพักเถอะ เดี๋ยวแม่แกเย็นลง อาจจะได้คืนดีกัน”
“คงจะยาก พะยอมเอ๊ย” อัมพรคิดคงต้องรอให้แม่มึงตายก่อนนะแหละ
บนศาลาการเปรียญ แย้มเดินนำประยูรแหวกฝ่าผู้คนเข้ามามุมนึงไม่ไกลธรรมาส
“วางลงตรงนี้ล่ะ
“แม่ ตรงนี้มันไม่ใช่ที่ประจำแม่นี่”
“ก็ไม่ใช่น่ะสิ”
“นี่มันที่อาอ่ำเขา”
“แต่วันนี้ กูพอใจจะนั่งตรงนี้ มีอะไรไหม” ประยูรวางหาบสาแหรกลง “ไอ้ยูร..เดี๋ยวมึงคอยดูนะว่าอีอ่ำกับอีอุไรมันจะมาไหม ถ้ามันมามึงก็เริ่มแผนการได้เลย วันนี้นังนกเล็กมันมาแน่นอน เอาให้นังนกเล็กมันเห็นว่าเอ็งก้อร่อก้อติกนังอุไร แค่นั้นแหละ ทำได้ไหม”
“แม่นี่หัวไวฉลาดเป็นกรดเลย”
“ไป..เอาข้าวไปใส่บาตร แล้วอย่าหายหัวไปไหนล่ะ มาทำบุญให้พ่อมึง จะได้มีกินในสัมปรายภพ”
“จ้า” ประยูรหยิบขันข้าวออกไปจากหาบ