บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 5 หน้า 3
ชาวบ้านถาม “แกงอะไรมาทำบุญจ้ะ แม่แย้ม”
แย้มยิ้มสดชื่น “แกงคั่วสัปปะรดจ้า ของโปรดตาเทืองเขา วันนี้มาทำบุญให้เขา”
อ่ำ อุไร ขึ้นมาบนศาลา อ่ำจะแหวกผู้คนตรงไปที่นั่งประจำอย่างเคยชิน
“แม่..”
“อะไร”
“อีแย้มมันไปนั่งที่ประจำเราแล้ว”
อ่ำเห็นแย้มคุยจ้อกับชาวบ้าน ประยูรจัดสำรับอยู่ หันมาเห็นอ่ำ อุไร
“มันจงใจหาเรื่องกันชัดๆ”
“อย่าไปสนใจเลย เราไปนั่งที่อื่นก็ได้”
แย้มหันมาเห็นอ่ำ แต่ทำเป็นไม่เห็น หัวเราะคุยสนุกกับชาวบ้านข้างๆ
“มันคงนึกว่าเรากลัวมันละมัง”
“เรามาทำบุญนะอุไร เอ็งทำใจให้มันสงบได้ไหม สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจนะลูก”
อุไรจำใจเดินตามอ่ำออกไปหาที่นั่งมุมใหม่
สุดาหาบสำรับตามสำลีเข้ามามุมที่แย้มนั่งอยู่
“แม่แย้ม”
“อ้าว แม่สำลี”
ประยูรหันมาเห็นสำลี ไหว้
“ไหว้พระเถอะ พ่อคู้ณ” สุดาชะม้อยชม้ายสายตาอย่างที่คิดว่าตัวเองทำแล้วมีเสน่ห์ สำลีถามต่อ “โรงเรียนหยุดรึไง ถึงได้กลับมาบ้าน”
“ครับ..สบายดีนะสุดา”
“สบายดี.. แล้วยูรล่ะ ใกล้เรียนจบรึยัง”
“ปีหน้าก็จบแล้ว”
“ดีจังเลย อีกหน่อยก็จะได้เป็นเจ้าคนนายคน..ลงที่ไหน รู้รึยัง”
“ยังไม่รู้เลย แต่เริ่มต้นคงต้องอยู่ทีอื่นก่อน จะขอกลับมาอยู่บ้านเลยคงยาก”
แย้มสะกิดสำลีให้ขยับเข้ามาหาตั้งท่าจะเม้าแตก
“มีอะไรเรอะ แม่แย้ม”
“ยูรเอ๊ย..เอาข้าวไปใส่บาตรพระไป ไปกับสุดาน่ะแหละ ป้าฝากคุมด้วยนะสุดา อย่าให้แอบลงจากศาลาไปได้ล่ะ”
สุดายิ้ม “จ้ะ ป้าแย้ม”
สุดา ประยูร ถือขันข้าวลุกตามกันออกไป แย้มมองตาม