บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 5 หน้า 8
นกเล็กถามต่อ “แล้วไอ้เรื่องมันแกล้งปล่อยควายไปกินข้าวแม่แย้มล่ะ ว่ายังไงกัน”
แย้มทำท่าเหนื่อยใจ “โอ้ย..อย่าให้พูดเลย..พูดแล้วมันเจ็บกระดองใจ”
อ่ำกำมือแน่น เพราะได้ยินเสียงพูดนินทาจากวงแย้มชัดเจน ขยับจะลุกหนีออกไป “ฉันกลับก่อนดีกว่า ทนฟังไม่ไหวแล้ว”
ชาวบ้านท้วง “ไปไม่ได้นะแม่อ่ำ ขืนไปก็เท่ากับยอมแพ้มัน”
“ดีนะที่อุไรมันลงไปข้างล่างแล้ว ถ้ามันยังอยู่ รับรองว่าศาลาแตกแน่ๆ”
“ความจริงก็คือความจริง คนที่มันคิดแต่เรื่องร้ายๆ เรื่องร้ายมันก็จะวกเข้าตัวมันเอง”
“ฉันไม่เคยคิดร้ายกับมันเลย แต่มันจองเวรจองกรรมกับฉันไม่ยอมเลิก พี่ก็เห็น”
“อดทนเอาไว้ พระท่านก็เทศน์นี่ หนีสรรเสริญนินทาไม่พ้นหรอก เทวดาข้างบนก็ยังไม่พ้นเลย”
“แต่ฉันเป็นคนนะ ฉันเป็นแม่พวกมัน ฉันสงสารลูก”
“ถึงต้องอดทนไง ตอนนี้อุไรมันกลายเป็นเด็กก้าวร้าวไปแล้ว แว่วๆ มาว่านังนกเล็กมันไม่อยากได้เป็นสะใภ้แล้ว”
“ถึงว่าสิ ลือพงษ์มันไม่เข้ามาพูดคุยด้วยซักคำ”
ประยูรกลับเข้ามา “อาอ่ำ อุไรมันฝากมาบอกว่ามันปวดหัว ขอกลับบ้านก่อนจ้ะ”
อ่ำพยักหน้ารับรู้ ...ประยูรคลานกลับออกไป อ่ำถอนใจ
ประยูรกลับเข้ามาหาแย้ม
สุดาถาม “หายไปไหนมาล่ะยูร”
“ก็...” ประยูรทำเป็นละไว้ในฐานที่เข้าใจ
ลือพงษ์เครียด
สำลีท้วง “พ่อยูร..ไปติดลูกสาวบ้านนั้น ไม่เห็นแก่หน้าแม่เอ็งเลยรึไง”
“แม่ฉันใจกว้างจะตาย ฉันชอบใครแม่ก็ชอบด้วยอยู่แล้ว”
นกเล็กมองหน้าลือพงษ์ แย้มยิ้มทำเหมือนรักลูกนักหนา
สำลีซักต่อ “แล้วนี่จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ หลังเรียนจบรึเปล่า”
ประยูรเข้าทาง “ยังหรอกจ้ะ รอให้งานอยู่ตัวก่อน ดูๆ กันไปก่อน เผื่อเขาจะเจอคนที่ดีกว่าผม”
“อู๊ย..ใครที่ไหนจะดีกว่าพ่อยูรล่ะ ตอนนี้ทั้งหนองนมวัวก็มีพ่อคนเดียวที่จะได้ยศได้ศักดิ์ ได้แต่งกับพ่อก็ได้เป็นคุณน้ำคุณนายไปด้วย ใครเขาจะปฏิเสธ”
“ฉันมันหล่อสู้อีกคนเขาไม่ได้หรอก”
“วุ๊ย..พูดเข้า ถ้าพ่อไม่หล่อ หนุ่มทั้งหนองนมวัวนี่ก็ขี้เหร่หาดีไม่ได้สักคนหรอก”
แย้ม สุดา สำลี หัวเราะกันครืน ลือพงษ์ขยับลุกออกไปเครียดจัด นกเล็กมองตามลูกไป
แย้มสบตากับประยูร ชื่นชมฝีมือประยูร