บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 13 หน้า 2
“ผัวใหม่เขาเป็นถึงตำรวจ ยังไงมันก็โก้กว่าเป็นเมียชาวไร่ชาวนาอย่างพ่อเราน่ะแหละ อย่าไปพูดถึงมันเลย ปวดหัวใจเปล่าๆ”
“แล้วย่าซื้อผมคืนมาจากเขาด้วยเงินเท่าไรครับ”
“ทั้งเงินทั้งทอง มีเท่าไร ย่าให้เขาไปทั้งหมด ย่าคิดอย่างเดียว ไม่ตายก็หาเอาใหม่ได้ แต่หัวเด็ดตีนขาดยังไง ย่าก็ไม่ยอมให้หลานต้องไปทนอยู่กับแม่ที่ขายลูกกินได้หรอก” ยงยุทธน้ำตาร่วง แย้มกอดปลอบใจยงยุทธ “ไม่ต้องร้องลูก..ไม่ต้องร้อง มีแม่พรรค์นั้น สู้ไม่มีซะยังจะดีกว่า..ย่ามีหลานสี่คน..ยงยุทธเป็นหลานที่ย่ารักที่สุดนะลูก.. ไม่ต้องน้อยใจ..อยากได้อะไรย่าจะหามาให้ทุกอย่างเลย”
ธนา มยุรีย์ แย่งกันกดรีโมททีวีช่องที่ตัวอยากดู
มยุรีย์โวย “ไม่เอาช่องนี้”
“ไม่เห็นสนุกเลย เรื่องนี้สนุกกว่า”
“ไม่เอา..”
ทวีอ่อนใจ “แย่งกันไปแย่งกันมา พ่อว่าไม่ต้องดูกันซักช่องดีกว่ามั้ง ปิดซะเลย นี่ก็จะสามทุ่มแล้วด้วย”
มยุรีย์อ้อน “คุณพ่อ ซื้อทีวีอีกเครื่องเถอะค่ะ พี่ธนาจะได้ไม่ต้องมาแย่งของยุรีย์อีก”
“พ่อไม่ซื้อเด็ดขาด เราสองคนมีหน้าที่สำคัญกว่านี้ต้องทำ รู้ใช่ไหมว่าคืออะไร”
ธนา มยุรีย์ จ๋อย อัมพรเดินออกมาจากครัว จะขึ้นชั้นบน
“คุณแม่ขา.. ละครมาแล้วค่ะ”
“ดูกันเถอะ แต่อย่านอนดึกกันนะ” อัมพรเดินขึ้นข้างบน
“เพราะพี่ธนาน่ะแหละคุณแม่เลยงอนเลย”
ธนาตะโกนตาม “คุณแม่ครับ ..คุณแม่ดูช่องไหนผมก็ดูได้ทั้งนั้นแหละครับ”
ทวีตัดบท “แม่เขาไม่ค่อยสบาย อย่าไปกวนเขาเลย”
“คุณแม่ต้องมีเรื่องอะไรไม่สบายใจแหงๆ เลย คุณพ่อขัดใจอะไรคุณแม่คะ”
“เรื่องของผู้ใหญ่เขา”
ธนา มยุรีย์ สบตากัน
อัมพรกินยาแก้ปวดหัว
ทวีเข้ามาพอดี “ยาน่ะมันรักษาอาการป่วยไข้ไม่ได้ทุกโรคหรอกนะอัมพร ยิ่งป่วยทางใจ ยังไงก็ต้องรักษาที่ต้นเหตุของปัญหามากกว่า”
“ฉันควรบอกลูกใช่ไหมว่าฉันเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดเขา”
“ทำแล้วสบายใจก็ทำไปเถอะ”
“เห็นหน้าลูก ฉันยิ่งรู้สึกว่าฉันเป็นแม่ที่ใช้ไม่ได้”
“อย่าเอาแต่โทษตัวเองเลยอัมพร อัมพรก็ไม่ได้คิดจะทิ้งขว้างเขานี่นา”