บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 13 หน้า 5
“ไม่มีครับ”
“ก็ครูเห็นกับตาว่าเธอกำลังจะทำร้ายยงยุทธเขา.. ทะเลาะอะไรกัน บอกครูซิยงยุทธ”
“ไม่มีอะไรครับ” ยงยุทธขยับคอเสื้อ แล้วเดินออกไป
ธนายังคาใจ
โรงเรียนเลิก เด็กๆ ออกจากโรงเรียนหลายคนมีผู้ปกครองมารับ ระพีพรรณ เดินออกมากับหทัยรัตน์
หทัยรัตน์บ่น “ความจริงเราก็ไม่อยากย้ายหรอก อยู่โรงเรียนนี้ก็ดีอยู่แล้ว แต่ป้ากับแม่น่ะสิ ไม่รู้ไปฟังใครมา บอกว่าโรงเรียนโน้นเด็กสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ชัวร์กว่า”
“แล้วจะย้ายได้เหรอ กลางเทอม”
“ไม่รู้สิ ป๊าเขาบอกว่าเขาจัดการได้ ถ้าย้ายจริงๆ เราคงคิดถึงระพีน่าดูเลย”
“ไม่ได้ไปไหนไกลกันซะหน่อย คิดถึงก็โทรศัพท์หากันก็ได้”
“จริงด้วยนะ.. ป๊ามารับแล้ว เราไปก่อนนะระพี แล้ววันนี้ตัวเองกลับยังไง”
“กลับเอง แม่ไม่ได้มารับ”
“พรุ่งนี้เจอกัน” หทัยรัตน์แยกตัวออกมา
ระพีพรรณมองรอบๆ ตัว เผื่อเจอลือพงษ์ แต่ก็ไม่เห็นวี่แวว ระพีพรรณยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู แล้วตัดสินใจอย่างไม่ยากเย็น
พะยอมถือจานขนมเข้ามา ยงยุทธนั่งซึมอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ พอรู้สึกว่ามีใครเข้ามาก็หยิบปากกาทำเป็นยุ่งกับงานตรงหน้า
“กินขนมรองท้องไปก่อนนะ ย่าเขากำลังจะทำกับข้าว” พะยอมจะเดินออกมา
“อายอม”
“หือ..”
“ถ้าอายอมจนจนไม่มีจะกิน อายอมจะขายลูกตัวเองไหม”
“ถามอะไรอย่างนั้น ไม่มีแม่ที่ไหนขายลูกตัวเองได้หรอก”
“ยกเว้นว่า เขาเกลียดลูกตัวเองใช่ไหม”
พะยอมอึ้ง พอจะเดาออกว่ายงยุทธคิดอะไรอยู่ “ไอ้ที่เราได้ยินได้ฟังมา บางทีมันก็ไม่ใช่เรื่องจริงหรอกนะ”
“แล้วคุณย่าจะโกหกผมทำไม อายอม”
“คนเป็นแม่คน ไม่มีทางเกลียดลูกในไส้ของตัวเองหรอก”
แย้มเรียก “พะยอม” พะยอมหยุดกึก ยงยุทธหันไปมองแย้มที่เข้ามา “แค่ให้เอาขนมมาให้หลานมันแค่นี้หายหัวมาเลย..จะให้โขลกพริกแกงให้ซะหน่อย”
“ฉันกำลังจะลงไปอยู่พอดี” พะยอมเดินเลี่ยงออกมา
แย้มมองตามอย่างไม่ไว้ใจ “คุยอะไรกับอายอมเขาล่ะลูก”