บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 16 หน้า 11
“บ้า...เค้าไม่มีเบอร์อีตานี่ซะหน่อย”
“จะเอาไหมล่ะ เดี๋ยวจดให้”
“จะบ้าเหรอ ยังไงกันเนี่ย จู่ๆ มาทำตัวเป็นแม่สื่อ”
“ไม่ได้คิดยังงั้น...อีกไม่กี่เดือนเรียนจบ ก็แยกย้าย ทางใครทางมันแล้ว เค้าแค่อยากให้ธนามีกำลังใจขึ้นมาบ้าง ยังไงก็น้องเค้า อวยพรวันเกิดในฐานะเพื่อน ไม่เห็นจะเสียหายอะไรเลย”
“อย่าเลย...เค้าว่าตานี่ไม่มีทางคิดแค่ความเป็นเพื่อนแน่...เดี๋ยวจะยิ่งได้ใจ เฉยๆ ไว้ดีที่สุด”
ธนาดึงมยุรีย์มาที่ตู้โทรศัพท์ ไม่ไกลโรงเรียนสอนดนตรี
“จะทำอะไรเนี่ยพี่ธนา”
“เอาเหอะน่า...บอกแค่ระพีพรรณขอสายหทัยรัตน์ก็พอ”
“มุขนี้เห่ยจังเลย”
ธนาหยอดเหรียญ แล้วหมุนหมายเลขโทรศัพท์
โทรศัพท์ ดังขึ้น หทัยรัตน์ขยับไปรับสาย “สวัสดีค่ะ...”
“ขอสายหทัยรัตน์ค่ะ...”
“ใครจะพูดด้วยคะ...”
“ระพีพรรณค่า...”
ธนาขยับเข้ามา พร้อมจะดึงโทรศัพท์ไปพูดเองตลอดเวลา
หทัยรัตน์ปลายตามองไปทางระพีพรรณ รู้ทันมุข “หทัยรัตน์ไม่อยู่ค่ะ เท่านี้นะ” หทัยรัตน์จะวางสาย
ระพีพรรณเงยหน้าขึ้นมอง
“พี่หทัยรัตน์...นี่ยุรีย์เอง”
ธนารีบดึงโทรศัพท์มาจากมยุรีย์ทันที “รัตน์...รัตน์...นี่เค้าเอง” หทัยรัตน์นิ่งฟัง อยากรู้เหมือนกันว่าธนาจะพูดอะไร “เค้าคิดถึงรัตน์นะ คิดถึงมากด้วย คิดถึงที่สุด” ระพีพรรณมองสงสัย หทัยรัตน์นิ่ง ไม่ยอมพูดอะไร “วันนี้วันเกิดเค้า รัตน์อวยพรวันเกิดให้เค้าหน่อยสิ นะ...นะ”
หทัยรัตน์ตัดสินใจวางโทรศัพท์ลง
“รัตน์...รัตน์” ธนา กระแทกหูโทรศัพท์อย่างแรง...หัวเสีย “ปัดโธ่ โว๊ย” ธนาเตะตู้โทรศัพท์ระบายอารมณ์
มยุรีย์ยื้อห้าม “พี่ธนา...เดี๋ยวตำรวจก็จับเอาหรอก นี่มันสมบัติส่วนรวมนะ”