บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 16 หน้า 12
หทัยรัตน์เซ็ง “จนได้...นี่ถ้าขืนเค้าเป็นฝ่ายโทรไป ตานี่จะยิ่งได้ใจขนาดไหนไม่รู้”
“ถ้าธนาทำให้ตัวเองหงุดหงิด เค้าก็ขอโทษแทนน้องเค้าด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก...ก็อย่างตัวเองว่าน่ะแหละ อีกไม่นานก็แยกย้ายกันไป ทางใครทางมันแล้ว ตัวเองเตือนๆ เขาหน่อยละกัน ให้นึกถึงอนาคตตัวเองให้มากๆ อย่ามามัวหมกมุ่นกับเรื่องแบบนี้เลย ไม่มีประโยชน์”
ระพีพรรณพยักหน้ารับรู้
ธนากลับมาที่รถอย่างหัวเสีย มยุรีย์วิ่งตามแทบไม่ทัน
“ใจเย็นๆ หน่อยสิพี่ธนา”
“พูดมาก...เดี๋ยวปล่อยให้กลับเองซะเลยนี่”
“ยุรีย์ก็ไม่อยากนั่งรถไปกับคนขี้งอน ขี้พาลหรอก”
“พี่มันคนไม่เอาไหน ใครๆถึงไม่สนใจไง...ดี ไม่ไปก็อย่าไป” ธนาปิดประตูรถโครม แล้วสตาร์ทเครื่อง ออกรถอย่างแรง
มยุรีย์ได้แต่มอง เอือมระอา ลลดากำลังข้ามถนน หันมามองระยะประชิด ตกใจสุดขีด รถพุ่งเข้าหาลลดา...
ธนาตกใจ เพราะประชิดขนาดนี้...ชนแน่...เหยียบเบรคตัวโก่ง “เฮ้ย...ยยย”
มยุรีย์ที่มองตาม ตกใจสุดขีดเหมือนกัน “วี๊ด..ดดดด”
หน้าห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาล อัมพร ทวี แทบจะวิ่งเข้ามาเพราะความร้อนใจ
มยุรีย์เรียก “คุณพ่อ คุณแม่...ทางนี้ค่ะ”
ธนากุมขมับจ๋อยอยู่ ทวี อัมพร รีบเข้ามา “ไม่เป็นไรใช่ไหมธนา”
ธนาหน้าซีด “คุณแม่...”
ทวีถามไถ่ “แล้วคนเจ็บเป็นยังไงบ้าง”
“พี่ธนาไม่ได้ชนเขาหรอกค่ะ เขาล้มไปเอง ยุรีย์เห็นกับตา”
“เกิดเรื่องยังงี้ ยังไงเราก็ต้องรับผิดชอบเขาลูก”
“ไอ้หน้าไหนมันขับรถชนหลานกู” แย้มโวยวายเข้ามาแต่ไกล ประยูร สุดา รีบมาทันทีที่ได้ข่าว
อัมพรแทบเป็นลม เมื่อรู้ว่าคู่กรณีเป็นใคร ทวีขยับเข้าเผชิญหน้าแย้มแทนลูกเมีย
“พวกมึงอีกแล้ว”
“มันเป็นอุบัติเหตุครับ ลูกชายผมไม่ได้ตั้งใจ”
“กูไม่เชื่อ มึงเสี้ยมสอนลูกมึงให้จองเวรจองกรรมกะพวกกูใช่ไหม อีอัมพร”