บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 16 หน้า 13
ประยูรปราม “ใจเย็นๆ แม่ ค่อยๆพูด ค่อยๆจากันดีกว่า”
“มันต้องตั้งใจจะฆ่าให้ตายแน่ๆ กูรู้สันดานพวกมันดี เรียกตำรวจมาเลย ยังไงก็ต้องลงบันทึกประจำวัน ข้อหาพยายามฆ่า”
“แม่”
ทวีทักท้วง “ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าอาการเด็กนะครับ”
“ถ้าหลานกูเป็นอะไรไป ลูกมึงติดคุกหัวโตแน่อีอัมพร”
อัมพรเถียง “พยานเห็นเหตุการณ์เขาก็พูดเหมือนกันทั้งนั้น ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ หลานแกล้มลงไปเอง”
“มึงอย่ามาแก้ตัวข้างๆ คูๆ กี่ปีๆสันดานมึงก็เหมือนเดิม ทำเลวระยำแล้วยังไม่ยอมรับ วันนี้กูขอตบล้างน้ำมึงซะทีเถอะ” แย้มพุ่งเข้าหา เงื้อง่า ประยูร สุดา ดึงยื้อเอาไว้
ธนาขยับเข้ามาบังอัมพรไว้ “ผมเป็นคนผิดเอง จะลงโทษก็ลงโทษผม อย่ามาทำหยาบคายใส่แม่ผม ไม่งั้นได้เห็นดี
กันแน่”
ทวีห้ามลูก “ธนา...ธนา”
“เห็นไหม...เรื่องระยำๆ มันสอนลูกมันไว้ทุกอย่าง”
พยาบาลออกมาจากห้องฉุกเฉิน-อุบัติเหตุ “ผู้ปกครองน้องลลดา มารึยังคะ”
ลลดานอนบนเตียงในห้องฉุกเฉิน ขาถูกทำแผลเพราะถลอก ข้อมือซ้ายเข้าเฝือกอ่อนเพราะเคล็ด
“ลดาล้มลงไปเองจริงๆค่ะ รถไม่ได้ชนลดาหรอกค่ะคุณย่า”
“ยังไงก็ต้องเอ็กซเรย์สมองจนกว่าจะแน่ใจ”
สุดาไม่อยากให้วุ่นวาย “ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้มั้งคะคุณแม่ คุณหมอก็ยืนยันแล้ว”
“ไว้ใจได้ที่ไหน เกิดพิกงพิการ เดินไม่ได้ตลอดชีวิตจะทำยังไง”
“ลดาไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะคุณย่า”
“ไอ้ยูร...แม่จะเอาเรื่องพวกมัน มันต้องชดใช้ เรียกมันไปเลยห้าหมื่น แสนนึงก็ได้ เผื่อมันต่อรอง”
“จะไปเรียกร้องอะไรเขา...แม่ แค่เขาพามาส่งโรงพยาบาลให้ ก็ถือว่ามีน้ำใจแล้ว ลดามันก็บอกว่าล้มเองไม่ได้ถูกรถชน”
“ค่าทำขวัญไง...ขาถลอก เกิดเป็นแผลเป็นไปตลอดชีวิตจะทำยังไง มือนี่อีก...เรียนเปียโนไม่ได้ไปอีกเป็นเดือน เผลอๆเป็นปี”
“เอาๆ เดี๋ยวผมจะไปคุยกะเขาเอง” ประยูรตัดรำคาญ เดินออกไป
สุดาขอร้อง “อะไรหยวนๆ กันได้ ก็หยวนๆ ไปเถอะค่ะคุณแม่”