บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 16 หน้า 15
จดหมายถูกโยนลงตรงหน้าระพีพรรณ
“มันส่งมากี่ฉบับแล้ว”
“ฉบับนี้เป็นฉบับที่สองจ้ะ”
“แกชอบมันสินะ...ท่าทางมันอนาคตไกล”
“ไม่หรอกแม่...ระพีไม่ได้คิดยังงั้น”
“แล้วทำไมแกไม่ลองคิดดูล่ะ”
“แม่...”
“ฉันอยากให้แกคบหากับมัน”
“อะไรนะแม่”
“แกต้องทำให้มันรัก แต่แกจะรักมันไม่ได้”
“แม่พูดอะไรน่ะ”
“ทำตามที่ฉันสั่ง แกต้องทำให้พวกมันฉิบหายวายป่วง ทำให้มันหลงรักแก ยิ่งหัวปักหัวปำได้เท่าไหร่ยิ่งดี เมื่อไหร่ที่แน่ใจแล้ว ว่ามันขาดแกไม่ได้ แกค่อยสลัดมันทิ้ง อย่างไม่ต้องมีเยื่อใย”
“แม่...หนูทำไม่ได้หรอก”
“แกต้องทำได้ เพราะแกต้องล้างแค้นให้ยาย ให้ป้า ให้แม่ อีแย้มมันทำกับพวกเราไว้มาก เกือบยี่สิบปีมันยังไม่สายเกินไปหรอกที่เราจะเอาคืน ถ้าแกยังคิดว่าฉันเป็นแม่ของแกอยู่...แกต้องทำ”
หน้าโรงเรียนกวดวิชา หลังเลิกเรียน ยงยุทธเดินออกมากับหทัยรัตน์ ปะปนกับเด็กอื่นๆ
“รัตน์กลับยังไง”
“นั่งสองแถวไง...คุณย่าล่ะ”
“วันนี้คุณย่าไปธุระ ยุทธกลับเอง รัตน์กลับบ้านช้าหน่อยได้ไหม”
“ทำไม...จะชวนรัตน์ไปกินขนมเหรอ”
“เปล่า...จะชวนไปดูหนังซักรอบ”
“นึกยังไงเนี่ย”
“ก็อยากดู...แก้เครียด”
ค่ำแล้ว แย้มเดินพล่าน จนกระทั่งยงยุทธเดินเข้ามา
“หายหัวไปไหนมา...กลับเอาป่านนี้ โรงเรียนกวดวิชามันเลิกตั้งบ่ายสามโมงแล้ว”
“ผมไปดูหนังมาครับ”