บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 6 หน้า 3
“พะยอม..อยู่รึเปล่า พะยอม” สุดาส่งเสียงเรียก
อัมพรวางลูกลงใส่เปล แล้วรีบออกไปทางด้านหลัง
“อยู่จ้ะ..อยู่..รอเดี๋ยวนะ” พะยอมออกไปทางด้านหน้าบ้าน
พะยอมลงบันไดหน้ามา รับสุดา
“นึกว่าไม่มีใครอยู่ซะอีก”
“ให้นมยงยุทธมันอยู่น่ะ เพิ่งอิ่มพอดี”
สุดาขึ้นบันไดหน้าไป กับพะยอม
อัมพรลงบันไดหลังมา ระวังตัวไม่ให้สุดาเห็น
สุดาเดินตามพะยอมเข้ามา “เอาผ้ามาให้ตัดเสื้อให้หน่อยน่ะจ้ะ ได้ข่าวว่าฝีมือดี ..อุ้ย หลับ หน้าตาน่าเกลียดน่าชังจัง” สุดาเข้ามาถึงข้างเปล
“เพิ่งอิ่มนม”
“หน้าตาเหมือนใครเนี่ย เหมือนพ่อหรือเหมือนแม่”
“เหมือนแม่ แต่อาภัพ เกิดมาปัญหาก็ตามมาพร้อมเลย”
“กรรมใครกรรมมันแหละพะยอม”
“แต่ฉันต้องพลอยมารับกรรมไปด้วยน่ะสิ ช่วงนี้เลยต้องหยุดเรียนตัดผ้าไปด้วย”
“แล้วนี่ป้าแย้มไปไหนล่ะ”
“ออกไปนากับพี่ยงค์แต่เช้าแล้ว อีกเดือนข้าวก็จะเกี่ยวได้แล้ว ช่วงนี้วุ่นๆ”
“พะยอมยังดีนะ ไม่ต้องออกนาเหมือนฉัน”
“รอเดี๋ยวนะ ขอเก็บกวาดแถวนี้ก่อน หิวน้ำก็เดินไปในครัวเลยนะ”
พะยอมเดินออกไปหยิบไม้กวาด สุดามองสำรวจบ้าน
สุดาถือวิสาสะเปิดตู้กับข้าว มองสำรวจเข้าไปในตู้ แล้วจิกปลาช่อนทอดหยิบมือนึงมาใส่ปาก เช็ดมือกับชายเสื้อ แล้วเดินมาหยิบขันน้ำดื่ม ตักน้ำจากในโอ่งขึ้นมาดื่ม กลั้วขี้ฟันที่ติดซอกแล้วกลืนน้ำ สาดน้ำที่เหลือก้นขันออกนอกหน้าต่างไป
สุดาเดินออกมาจากครัว เดินชมสมบัติจานชามต่างๆ ในตู้โชว์ จนมาถึงรูปถ่ายต่าง ๆ บนฝาผนัง...เห็นรูปประยูรที่โพสเอียงไหล่เท่ๆ ในชุดนักเรียนพลตำรวจ รูปประยงค์อยู่เคียงติดกัน
สุดาเผลอยิ้มเอียงอาย ราวกับกำลังถูกเขาจ้องมองอยู่
เสียงพะยอมเรียก “ได้แล้ว..สุดา”
สุดาหันและกลับออกมา