บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 8 หน้า 5
เช้าวันใหม่ อ่ำใส่บาตร พระเดินมาพอดี ชาวบ้านแถตรงเข้ามาหาอ่ำ “แม่อ่ำไปตลาดมารึยัง”
“วันนี้ คงไม่ไปซื้ออะไรหรอก กับข้าวกับปลามีหมดแล้ว”
“นี่แปลว่า....ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่ไหม”
อุไร เดินออกมาพอดี อ่ำบอกปัด “เรื่องนินทาคนอื่น ฉันขี้เกียจฟัง ขี้เกียจรับรู้แล้ว”
“แต่เขาลือกันว่า เมื่อวานนังแย้มมันไม่อยู่ ลูกสาวมันก็เลยถูกผู้ชายขึ้นหาน่ะ”
อ่ำตกใจ อุไรสังหรณ์ใจ “ใคร....ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร ป้า”
“นังสำลีมันว่า มันกับลูกสาวมันเห็นกับตา”
“ฉันถามว่า ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร”
“จะใครซะอีกล่ะ...อุไรเอ๊ย ก็ไอ้ลือพงษ์แฟนเอ็งน่ะสิ”
อ่ำอ้าปากค้าง แทบจะเป็นลม......อุไร มือเท้าเย็นยิ่งกว่าคำว่าช็อค
อัมพรพยายามปลอบใจน้องสาว “เอ็งอย่าเพิ่งปักใจ ข่าวลือยังไงมันก็เป็นข่าวลือ ปากคนนะไปห้ามมันไม่ได้หรอก”
อุไรร้องไห้อย่างหนัก....อ่ำก้มหน้ากอดเข่าหมดปัญญาจะปลอบลูก
“สันดานผู้ชายมันก็อย่างนี้”
“พี่จะไปเอาความจริงจากปากลือพงษ์มันเอง”
“ไม่จำเป็นหรอกพี่อัมพร ทุกอย่างมันเข้าทางอีแย้มหมดแล้ว ฉันเห็นสันดานแท้ๆ ของพวกมันแล้ว.....อีเพื่อนทรยศ ชาตินี้อย่าได้เผาผีกันเลย” อุไรลุกขึ้น เดินเข้าห้องไป
ที่บ้านลือพงษ์ แย้มยิ้มละไมที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
โกตาเอ่ยขึ้น “ฉันเพิ่งจะได้เค้นคอมัน ถามเอาความจริง เมื่อเช้านี้เอง มันถึงได้ยอมรับ”
แย้มปากหวาน “โถ พ่อลือพงษ์นี่ช่างเป็นลูกผู้ชาย อกสามศอกแท้ๆ ทำอะไรไว้ก็ยืดอกยอมรับ”
นกเล็กปรึกษา “แล้วแม่แย้มคิดว่ายังไงล่ะ จะเอายังไงกันต่อไปดี”
“ไหนๆ มันก็มากันถึงขั้นนี้แล้ว ก็อย่าให้พะยอมมันตกเป็นขี้ปากชาวบ้านเขาเลย มันจะได้อายกันเปล่าๆ ฉันน่ะสงสารลูก อีกอย่าง....ถ้าเด็กมันรักกัน มันก็คงไม่เข้าหากันยังงี้หรอกจริงไหมล่ะ แม่นกเล็ก”
โกตาเสนอ “งั้นก็....หมั้นกันเอาไว้ก่อน ปลายปีค่อยแต่ง ดีไหมล่ะ...แม่แย้ม”
“อุ๊ย ทำไมจะต้องรอให้เนิ่นนานขนาดนั้นล่ะ โกตา”
“หรือจะเป็นหลังเกี่ยวข้าว...เร็วขึ้นมาหน่อย”
“ก็ยังไม่ทันใจเด็กมันอยู่ดี มันรักกันขนาดนี้ เย็นนี้ผูกข้อไม้ข้อมือ ตกค่ำก็ส่งตัวเข้าห้องหอกันเลยก็สิ้นเรื่อง”
นกเล็กตกใจ “เอายังงั้นเลยเหรอ แม่แย้ม”
“ทำแค่เป็นพิธีเท่านั้นแหล่ะ แม่นกเล็ก ชาวบ้านจะได้เลิกปากยื่นปากยาวกันซะที”
โกตา นกเล็กสบตากัน เหมือนจะเกี่ยงกันในที นกเล็กอึกอัก “แล้วเรื่อง...เอ่อ......”