บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 8 หน้า 6
“เรื่องอะไรจ๊ะ แม่นกเล็ก”
“เรื่อง....เอ่อ....สินสอดทองหมั้น”
โกตาออกตัว “คือ....ถ้าฉุกละหุกขนาดนี้ ฉันกลัวว่า........”
“เดี๋ยวโกรธกันตายเลย สินสอดทองหมั้นอะไรกัน...ไม่ต้อง บาทเดียวฉันก็ไม่เอา ก็บอกแล้วไงว่า....ในเมื่อเด็กมันรักกัน แค่มันได้สมหวังร่วมหอลงโลงกัน หัวอกคนที่เป็นแม่อย่างฉันก็ปลื้มใจจนไม่รู้จะปลื้มใจยังไงแล้ว”
โกตา นกเล็กสดชื่นกันขึ้นมาทันที......แย้มพูดออกไป แล้วให้นึกเสียดายขึ้นมาเหมือนกัน แต่ฉีกยิ้มแสดงความมีน้ำใจกว้างขวาง ขอเอาชนะอุไร ทำให้อุไรเจ็บช้ำที่สุดได้เป็นพอ
ประยูรในชุดนักเรียนพลตำรวจ กลับมาถึงบ้านสุดสัปดาห์ ก็เป็นงง เพราะมีชาวบ้านมาซุบซิบกันที่ใต้ถุน เตรียมทำอาหารกันเอิกเกริก
สุดาลงจากเรือนมาพอดี “อ้าว...ยูร กลับมาแล้วเหรอ”
“มีอะไรกันเนี่ย ใครต่อใครเต็มบ้านกันไปหมด”
“เขามาช่วยงานเย็นนี้ไง ยูรคงยังไม่รู้ละมัง พะยอมเขาจะแต่งงานเย็นนี้”
“อะไรวะ ข้าไม่อยู่บ้านอาทิตย์เดียว ทำไมมันสายฟ้าแล่บยังงี้ล่ะ”
“ก็ความรักมันไม่เข้าใครออกใครนี่ยูร มันก็ปุ๊บปั๊บอย่างนี้แหละ”
“พะยอมมันแต่งกับใคร”
“ฉันว่า....ยูรคงเดาไม่ผิดหรอกมั้ง”
“ไอ้ลือพงษ์.......”
สุดายิ้มแทนคำตอบ ประยูรขนหัวลุก.....แย้มแย่งลือพงษ์มาจากอุไรจนได้จริงๆ หรือนี่ ?
ประยูรถอดเสื้อเครื่องแบบออกแล้ว เหลือแค่ครึ่งท่อนเข้ามาในห้อง เห็นประยงค์นอนซม สุดาเช็ดตัวให้ประยงค์อยู่
ประยงค์เพ้อ “อัมพร....อัมพร......”
“แหม พี่ยงค์ ลืมตาดูซะมั่ง นี่สุดานะ....ไม่ใช่อัมพร”
“ก็เขารักกันมาก” สุดาหันมาเห็นเป็นประยูร ประยูรถาม ”กินข้าวกินปลารึยัง”
“ยัง....แต่ทำเผื่อไว้ในตู้ มีแต่กับข้าวต้มนะ ทำไว้ให้พี่ยงค์เขาตั้งแต่เช้าแล้ว”
“ไม่แต่งงานซะที.....” ประยูรหมั่นไส้สุดาว่ามารอผัวชาวบ้านเขาอยู่ได้
“จะให้แต่งกับใครล่ะ”
“ได้ข่าวว่ามีคนมาสู่ขออยู่ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ถูกใจ”
“แล้วชอบแบบไหน”
“ไม่บอก....แล้วยูรล่ะ มีแฟนรึยัง”