บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 10 หน้า 3
“พูดความจริง รับไม่ได้ก็ช่วยไม่ได้”
“รักษาน้ำใจกันหน่อยโว้ย ยังไงน้องสาวข้าก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียเอ็ง”
“ในเมื่อข้าไม่ได้รัก แล้วจะให้ทำยังไง”
“เอ็งยังคิดว่าจะกลับไปคืนดีกับอุไรมันได้อีกรึไง”
“อย่างน้อยเด็กในท้องอุไรก็ลูกข้า ยังไงข้าก็ต้องรับผิดชอบ”
ประยูรเห็นใจลือพงษ์ไม่น้อย
ขณะเดียวกัน แย้มบ่นพะยอมอยู่บนศาลา“เรื่องแค่นี้มึงก็ร้องห่มร้องไห้ไปได้
“เขาบอกว่าเขารำคาญฉันนะแม่”
“ก็ช่างหัวมันสิ รำคาญแล้วมาเอามึงทำเมียทำไม มึงไม่ถามมันไปล่ะ”
“แค่นี้ฉันก็อายเขาจะแย่แล้วนะแม่”
“อียอม ยังไงมึงก็ต้องทน ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อยังงี้ ลือพงษ์มันคงยังตัดใจจากอีอุไรมันไม่ได้ มึงต้องคอยประกบ เอาอกเอาใจให้ดี บางเรื่องมึงก็ต้องทำเอาหูทวนลมซะบ้าง กูไม่ได้ขู่นะ มึงจะอับอายขายขี้หน้าชาวบ้านมันมากกว่านี้ ถ้าผัวมึงพากันหนีไปกับอีอุไรขึ้นมา”
อ่ำชวนลูกสาว “เอ็งจะมามัวอยู่โยงเฝ้าบ้านทำไมอุไร ไปด้วยกันเถอะ จะได้ช่วยกันดูว่าทำเลมันดีจริงไหม”
อัมพรเสริม “ผู้หมวดทวีเขาจะพาไปดูสองตึก ตึกนึงอยู่ใกล้ตลาดในเมือง อีกตึกอยู่ในท่ารถที่เขากำลังสร้างใหม่ ทำเลน่าจะดีทั้งคู่ ไหนๆ เราก็จะไม่อยู่ที่นี่กันแล้ว ไปเถอะอุไรไปช่วยกันดูจะได้ช่วยกันคิดตัดสินใจ”
อุไรเฉยชา ไม่กระตือรือร้นใดๆ “ฉันน่ะยังไงก็ได้ แม่กับพี่ไปไหน ฉันก็ไปด้วยทั้งนั้น”
อ่ำยังไม่ยอมแพ้ “เอาเถอะ ไหนๆ ก็จะเริ่มชีวิตใหม่กันทั้งที่ ก็เอาให้สบายใจกันทุกคนดีกว่าลูกเอ๊ย”
แย้มเล่าเรื่องให้นกเล็กฟัง “เรื่องยังงี้ เป็นใครมันก็น้อยใจกันได้ทั้งนั้นแหละ แม่นกเล็ก”
“ลูกชายฉันมันเป็นคนใจอ่อน เห็นน้ำตาใครเป็นไม่ได้ อีกซักพักเถอะแม่แย้ม เดี๋ยวมันก็ลืมนังอุไรมันได้เอง”
“อีนี่มันร้าย มันรู้ว่าเอาเรื่องลูกมาอ้างพ่อลือพงษ์ต้องทิ้งพะยอมมันแน่ มันมั่วกับผู้ชายไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้วจะมาเหมาเอาพ่อลือพงษ์ได้ยังไง ฉันว่ามันก็คงหวังจะได้เป็นสะใภ้ ได้สมบัติแม่นกเล็กน่ะแหละ”
“ขืนได้ผู้หญิงพรรค์นี้มาร่วมชายคา ฉันว่าฉันกลั้นใจตายดีกว่า”
“อยากจะรู้เหมือนกันนะว่าไอ้ผู้ชายหน้าโง่คนไหนจะมายอมรับเป็นพ่อเด็กมัน”
“ก็น่านน่ะสิ”
“แม่นกเล็กคอยดูเหอะ อีนี่มันทนอับอายไม่ได้ เดี๋ยวมันก็ไปหานังอาบเอง”
“ไปหานังอาบ ไปทำไม”