บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 11 หน้า 5
แย้มยังนั่งมองหลานนิ่ง ค่อยๆ เอื้อมมือไปจับมือน้อยๆ ของทารก มือเล็กๆ ขยับและกำนิ้วเอาไว้
ลูกน้องทวีช่วยกันยกของเที่ยวสุดท้ายลงจากข้างบน
ทวีสั่ง “หมดแค่นี้ล่ะ พักให้หายเหนื่อยแล้วออกรถได้เลยนะ ไปเจอกันที่ตึกที่เขียนแผนที่ไว้ให้นะจ่า”
“ครับหมวด”
“ไม่ลืมอะไรแน่นะครับ”
อัมพรพูดขึ้น “ฉันอยากไปรับลูกตอนนี้”
“แม่จะไปกับเอ็งด้วย”
อุไรปัด “ฉันไม่ไปด้วยหรอกนะ กลัวเห็นหน้าอีแย้ม แล้วอดใจไว้ไม่ได้”
“งั้นรออยู่ที่นี่ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมกลับมารับ” ทวี อัมพร อ่ำ เดินออกจากบ้านไป
พะยอมเข้ามาหาแย้มที่ไกวเปลหลานอยู่ “แม่..พี่อัมพรเขามาแล้ว มารับยงยุทธมัน”
แย้มนิ่ง อ่ำ อัมพร เดินขึ้นบันไดมา อ่ำเอ่ยขึ้นก่อน “แม่แย้ม.. แม่แย้มคงรู้แล้วว่าฉันกับลูกจะไม่อยู่หนองนมวัวกันแล้ว จะไปทำมาหากินกันในเมือง วันนี้ก็ย้ายบ้านกันแล้ว” แย้มนิ่ง ไม่มองหน้าใคร “ที่ฉันแวะมานี่ก็เพื่อขออโหสิกรรมแม่แย้ม ไหนๆ เราก็จะต่างคนต่างไปแล้ว เรื่องขุ่นข้องหมองใจที่แล้วมา ฉันอยากให้แม่แย้มลืมมันไปซะ จะได้ไหม”
แย้มค่อยๆ หันมามองอ่ำ เรียบเฉย “ผัวมึงทำเอาไว้กับครอบครัวกูขนาดนี้ มึงจะให้กูลืมง่ายๆ ยังงั้นเรอะอีอ่ำ”
พะยอมใจคอไม่ดี อัมพรตัวแข็งลุ้น
“แม่แย้ม..แม่แย้มจะเจ้าคิดเจ้าแค้นไปถึงไหน พระท่านก็สอนเอาไว้ ชีวิตคนเรามันสั้นนัก เร่งทำความดีอะไรที่ปล่อยวางเสียได้ก็ปล่อยวางเสียเถอะ”
“มึงไม่ต้องมาสั่งสอนกู อีอ่ำ จนตายกูก็จะไม่ขอญาติดีกับพวกมึง ลงจากเรือนกูไปเดี๋ยวนี้”
“ฉันกับแม่ไปแน่ ป้าแย้ม แต่ฉันต้องได้ลูกไปด้วย”
พะยอมขยับเข้าอุ้มยงยุทธออกมาจากเปล อัมพรขยับเข้ามาจะรับลูกจากพะยอม
แย้มตวาด “กูไม่ให้”
อัมพรชะงัก
พะยอมท้วง “แม่”
“ส่งไอ้ยงยุทธมาให้กู อียอม”
“คืนเขาไปเถอะแม่”
“กูบอกให้ส่งมา” แย้มเข้าไปดึงยงยุทธจากพะยอม จนพะยอมต้องยอมโดยดี
อัมพรรื้อฟื้น “พี่ยงค์สั่งเสียไว้ก่อนตายว่าให้คืนลูกให้ฉัน ป้าผิดคำสัญญาได้ยังไง”
“กูไม่เคยให้สัญญา ไอ้ยงค์มันขอร้องฝ่ายเดียว กูจะให้ ไม่ให้มันเรื่องของกู” แย้มเสียงดังขึ้นทุกที