บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 15
ธนา มยุรีย์ มาเยี่ยมระพีพรรณที่บ้าน
ระพีพรรณดีใจ “ไปไหนกันมา”
“ตั้งใจมานี่แหละ พี่ระพี...พี่ธนาเขาอยากเอาขนมมาฝาก”
ธนายื่นกล่องใสๆ ใส่คุกกี้ให้ระพีพรรณ
ระพีพรรณรับขนมมา “มีอะไรกันรึเปล่า”
“มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อย”
“เรื่องหทัยรัตน์ใช่ไหม”
“เห็นไหม...ยุรีย์บอกแล้วว่ามาปรึกษาไม่ผิดคน”
“ธนา...ระพีไม่ขออ้อมค้อมละกัน คือ...หทัยรัตน์ เขาบอกกับระพีว่า เขารักยงยุทธมาก...คือ เขาคงไม่มีวันรักธนาหรอก ระพีว่าธนาเลิกคิดเรื่องนี้เถอะ จะเสียเวลา เสียการเรียน เปล่าๆ”
“ถ้าระพีไม่คิดจะช่วย ก็ไม่ต้องพูดให้ธนาเสียใจดีกว่า” ธนาเดินกลับออกไปทันที
“อ้าว..พี่ธนา” มยุรีย์เลิ่กลั่ก “แล้วค่อยโทรคุยกันนะพี่ระพี” หญิงสาววิ่งตามธนาออกไป “พี่ธนา...”
ธนา มยุรีย์ กลับมาถึงบ้าน ทวีทัก “ไปไหนกันมา ทั้งพี่ทั้งน้อง”
ธนาไม่พูดไม่จา ขึ้นข้างบนไป
อัมพรยกจานขนมของว่างออกมาพอดี “มากินขนมกันลูก...อ้าว..พี่เขาเป็นอะไรยุรีย์”
“งอนมั้งคะ...แต่ไม่ได้งอนยุรีย์นะ พี่ธนางอนพี่ระพีที่ไม่ยอมเป็นแม่สื่อให้ค่ะ คุณแม่...จะว่าไป...คู่แข่งพี่ธนา เขาก็ไม่น่าสู้ด้วยเท่าไหร่หรอก สู้ยังไงก็แพ้” มยุรีย์หยิบขนม แล้วเดินออกไป
อัมพรมองขึ้นไปข้างบน...เป็นห่วงลูก “มันเวรกรรมอะไร...ลูกต้องมาแย่งคนรักเดียวกัน”
“ลูกยังเด็กน่าอัมพร...มันเป็นเรื่องธรรมดาของเด็กวัยรุ่น”
เครื่องเล่นเทป เล่นเพลงรักอกหักของพงษ์พัฒน์ ธนานอนแผ่ เซ็งชีวิต
ทวีเปิดประตูเข้ามา “เพลงนี้เขาดังจริงๆนะ พ่อยังร้องได้เลย”
“แต่คุณพ่อคงไม่เคยอกหักมั้งครับ”