บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 15 หน้า 5
อุไรนอนบนเตียง ระพีพรรณเช็ดตัวให้
“แม่บอกแล้ว ทำอะไรอย่าหักโหมเอาแค่พอดีๆ ตัวก็พอแล้ว...”
“ลูกค้าเต็มร้าน...เงินทั้งนั้นนะแม่”
“มันจะได้ไม่คุ้มเสีย”
“ฉันไม่เป็นอะไรหรอกแม่ แค่หน้ามืด”
ระพีพรรณไม่สบายใจ “แต่ระพีว่า ยังไงแม่ก็น่าจะไปให้หมอตรวจร่างกายประจำปีบ้าง”
อุไรบ่ายเบี่ยง “รอแกได้เป็นหมอก่อน ฉันถึงจะตรวจ”
ระพีพรรณได้แต่สบตาอ่ำ
“เงินทองเราก็พอมีเก็บแล้ว...แม่ว่า ร้านอาหารนี่ปล่อยให้คนอื่นเขามาเซ้งทำ ไม่ดีกว่าเร้อ อุไร...”
“เสียดายนะแม่ เราอุตส่าห์ทำมากับมือ...อีกอย่าง ให้ฉันอยู่เฉยๆ ฉันคงทำไม่ได้หรอก”
“แม่รู้...เอ็งชอบค้าขาย ก็หาค้าขายอย่างอื่นที่มันไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยเท่านี้สิลูกเอ๊ย”
ระพีพรรณเสริม “หนูสัญญา ว่ายังไงหนูก็จะสอบเข้าแพทย์ให้ได้ แม่ไม่ต้องทำงานหนัก จนเหนื่อยขนาดนี้หรอกนะจ๊ะ”
อุไรคิดตัดสินใจ
ที่โรงพยาบาล ยงยุทธเดินมากับแย้ม
“นั่งคอยย่าอยู่ตรงนี้แหละนะ อย่าไปไหน เดี๋ยวย่าไปรับยาให้เอง”
“ผมไปเองก็ได้ครับคุณย่า”
“ย่าบอกให้คอยตรงนี้ ก็คอยตรงนี้ จะไปยืนรอให้เหนื่อยทำไม”
“ครับ”
แย้มถือใบสั่งยาจากหมอ เดินออกไปที่แผนกจ่ายยา ยงยุทธนั่งลงคอยตามคำสั่ง
คนไข้ฉุกเฉิน ที่ประสบอุบัติเหตุเลือดท่วมตัว ถูกเข็นใส่เตียงฉุกเฉินเข้ามาอย่างรีบเร่ง...บุรุษพยาบาลตะโกนขอทาง
มาแต่ไกล ผู้คนแถวนั้นเปิดทางให้คนไข้ ยงยุทธยืนขึ้นทันที...ใจนึงก็อยากรู้อยากเห็น
จังหวะที่เตียงคนไข้ถูกเข็นผ่านมา...ยงยุทธมอง...แล้วต้องตะลึงตาเมื่อเห็นแผลฉกรรจ์ เลือดท่วมตัว ชนิดไม่น่ารอด ยงยุทธเบือนหน้าหนีภาพสยองนั้น แล้วพาลหน้ามืด เป็นลม หน้าซีดแล้วซีดอีก
แย้มวิ่งกลับมาทันที “ยงยุทธ...ยงยุทธ ใครก็ได้ช่วยหลานฉันที”