บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 22
ที่ห้องพักแพทย์ ระพีพรรณเล่าเรื่องทั้งหมดให้หทัยรัตน์ฟัง หญิงสาวสรุป “ป้าอัมพรไม่ได้เจอยงยุทธ อีกเลย จนกระทั่งยงยุทธย้ายมาเรียนต่อโรงเรียนเดียวกับธนาน่ะแหละ”
หทัยรัตน์ยังมึนกับเรื่องราวที่แสนจะเหมือนละคร “พี่น้องแม่เดียวกัน แต่คนละพ่อ...มิน่าล่ะเค้าถึงรู้สึกว่าสองคนนี่มีอะไรบอกไม่ถูก”
“ธนารับไม่ได้ที่ยงยุทธไม่ยอมรับว่าป้าอัมพรเป็นแม่มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”
“แต่แม่ก็คือแม่ คือคนที่ให้กำเนิดเรามา เรามีแม่แท้ๆกันอยู่คนเดียวนะ”
“ถ้ายงยุทธคิดได้อย่างตัวเอง ก็คงไม่ต้องอึดอัดกันอยู่อย่างนี้หรอก”
“เค้าจะไปช่วยพูดให้เอง”
“ความหวังสุดท้ายอยู่ที่ตัวเองนะรัตน์ ช้าไปกว่านี้ คนที่จะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตอาจจะเป็นยงยุทธก็ได้”
ทวีเดินเข้ามาหาธนาที่ยังพยายามสงบอารมณ์ตัวเอง
“ไม่มีอะไรได้อย่างใจเราทุกเรื่องไปหรอกนะลูก แต่ในเมื่อตั้งใจทำอย่างดีที่สุดแล้วก็ไม่จำเป็นต้องมาทุกข์ใจ”
“มันใจดำกับแม่เกินไปครับพ่อ ผมสงสารแม่”
“เขาก็อาจจะตั้งตัวไม่ทัน ต้องเข้าใจเขาด้วยนะลูก”
“แม่ไม่น่าฝังใจว่ามันเป็นลูก”
“ธนา”
“ผมเองยังไม่เคยคิดเลยว่ามันเป็นพี่”
ทวีนิ่งรู้ดีว่าอารมณ์ธนาแรงเกินจะทำให้ลดลงได้
หทัยรัตน์กดโทรศัพท์หาจนท้อ
ระพีพรรณสงสัย “ไม่ยอมรับสาย หรือว่าไม่เปิดเครื่อง”
“โทรกี่ครั้งก็เป็นฝากข้อความ” หทัยรัตน์ยังไม่เลิกพยายาม