บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 22 หน้า 3
“ลดา”
“มาหาคุณย่าเหรอคะ”
“เปล่าจ้ะ พี่มาหายงยุทธ”
“อ้าว วันนี้วันทำงานนี่คะ ไม่อยู่ที่ธนาคารเหรอ”
“เขาลางานจ้ะ ไปไหนก็ไม่รู้ ติดต่อก็ไม่ได้”
“มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ”
ระพีพรรณ คอยสายหทัยรัตน์ จนกดรับสาย “ได้เรื่องไหมรัตน์”
“ไม่เลย ลางานที่ธนาคาร เค้ามาที่บ้านก็ไม่มีใครอยู่”
“หรือจะออกไปกับย่าแย้ม”
“ไม่นะ เค้าเจอลดาที่บ้านลดาบอกว่าคุณย่าไปธุระกับคุณแม่เขา...ถึงตอนนี้ก็คงต้องเดาใจยงยุทธให้ได้แล้วละ ว่าเขาจะไปอยู่ที่ไหน”
ที่บ้านประยูร สุดาซักลลดา “มีปัญหาอะไรกัน”
“ทุกคนเขาอยากให้พี่ยงยุทธไปเยี่ยมแม่เขาซักครั้งนึง ก่อนที่จะไม่มีโอกาส”
“อาการหนักขนาดนั้นเลยเหรอ”
“คุณแม่....ลดาถามจริงๆ เรื่องในอดีตมันเป็นยังไงกันแน่คะ”
“ไม่ใช่อย่างที่แกรู้มาก็แล้วกัน”
“แปลว่าพี่ยงยุทธถูกหลอกมาตลอด”
“แกอย่าปากโป้งไปนะ รู้ไว้แค่ว่าถ้าความจริงมันถูกเปิดเผย ยงยุทธไม่มีทางเผาผีย่าแกแน่”
“คุณแม่”
“ฉันรอโอกาสอย่างนี้มานานแล้ว รู้ๆ ความจริงกันไปซะทีก็ดี”
“คุณแม่คิดอะไรอยู่คะ”
“ไม่มียงยุทธซะคน สมบัติของย่าแกมันจะไปไหนได้ละ ถ้าไม่ใช่พวกเรา”
ลลดาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
แย้มวางชาม ถ้วยแกง กับข้าวมื้อเย็นลงบนโต๊ะแล้วครอบฝาชี หยิบโทรศัพท์มากดหายงยุทธเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน แล้วหงุดหงิด เพราะไม่มีสัญญาณตอบรับ “มันจะปิดเครื่องไปหาหอกอะไร”