บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 22 หน้า 15

“ไอ้คนอกตัญญู เลี้ยงเสียข้าวสุก ไอ้ฉิบหาย มึงแน่จริงอย่ากลับมานะ กูไม่นับว่ามึงเป็นหลานกู อีกต่อไปแล้ว” แย้มขว้างปาทำลายข้าวของ เสียงสตาร์ทรถ และรถขยับออกทำให้แย้มชะงัก วินาทีความสูญเสียเกิดขึ้นจริงๆ รีบลนลานออกไปทันที ”ยงยุทธ  ยงยุทธ”

แย้มวิ่งออกมาหน้าบ้าน ยงยุทธขับรถออกกำลังจะพ้นตัวบ้าน

“ยงยุทธอย่าทิ้งย่าไป... ยงยุทธจะปล่อยให่ย่าอยู่คนเดียวไม่ได้นะลูก อย่าทิ้งย่าไป ย่าจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเรา ยงยุทธ” แย้มวิ่งตามรถยงยุทธออกไปนอกถนน กวักมือตะโกนเรียกสุดเสียง แต่ก็ไม่สำเร็จ แย้มหกล้มลงกลางถนน ดูเป็นที่น่าเวทนายิ่งนัก

ยงยุทธมองผ่านกระจกหลังเห็นแย้มที่ล้มลงคร่ำครวญกลางถนน ยงยุทธบังคับตัวเอง ให้ละสายตาออกจากภาพนั้น ทั้งที่หัวใจก็แตกสลายเหมือนกัน เขาบอกตัวเองให้เข้มแข็งไม่อย่างนั้นชาตินี้ทั้งชาติ เขาไม่มีวันได้หลุดพ้น พันธนาการจากแย้มได้เลย

ยงยุทธนึกถึงคำสั่งเสียสุดท้ายของอัมพร ให้ยงยุทธรักย่าให้มากๆ คำสั่งเสียนั้นยิ่งบาดหัวใจ เพราะเขาไม่มีทางทำได้ ยงยุทธขับรถไปร้องไห้ไป เจ็บปวดด้วยกันทั้งสองฝ่าย