บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 22 หน้า 6
“เราก็ซื้อบ้านของเราอยู่กันสองคน”
“ยุทธทิ้งคุณย่าได้เหรอ คิดว่าคุณย่าจะยอมเหรอ”
“ต้องยอมสิ”
“แต่รัตน์ไม่ต้องการให้มันเป็นอย่างนั้นนะ”
“แปลว่ารัตน์ปฏิเสธยุทธ”
“ยุทธกำลังพูดไม่รู้เรื่องนะ”
“ยุทธมันไม่มีอะไรดีพอสำหรับรัตน์อยู่แล้ว”
“ยุทธ”
“รัตน์รักยุทธเท่าเดิมใช่ไหม”
“อย่าคิดมากสิ”
“ไม่ให้คิดมาก็รับปากมาสิว่ารัตน์จะแต่งงานกับยุทธ”
หทัยรัตน์อึดอัดใจเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะพอดี หทัยรัตน์หยิบโทรศัพท์ออกมา เห็นเบอร์ระพีพรรณ เดินห่างออกมาและ กดรับสาย
“รัตน์...เจอยงยุทธไหม...”
หทัยรัตน์มองด้วยหางตาแว่บเดียว “อืม...มีอะไร”
“ป้าอัมพรฟื้นแล้ว แต่เค้ากลัวว่าไม่ใช่สัญญาณที่ดี ยังไงตัวเองช่วยพายงยุทธมาให้ได้นะ เค้าว่าไม่พ้นคืนนี้หรอก”
“เค้าจะพยายามนะ”
พะยอมรีบมาที่หน้าร้าน เพราะเสียงทุบประตูบานเหล็ก ราวกับจะพังร้านให้ได้
แย้มกระหน่ำทุบประตูอย่างร้อนใจ “อียอม....อียอม...”
“เดี๋ยวแม่...เดี๋ยว” พะยอมเปิดประตูม้วน แย้มปราดเข้ามาทันที
“มึงไปปากโป้งบอกอะไรยงยุทธมันใช่ไหม อียอม”
“แม่พูดอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง ฉันยังไม่ได้เจอยงยุทธมันเลย”
“แล้วมันหายหัวไปไหนของมันบ้านช่องไม่กลับ กูโทรศัพท์จนมือหงิกมันก็ไม่เปิด โทรไปถามธนาคาร ถึงได้รู้ว่ามันลางานวันนี้ กูเดาไม่ผิดหรอกมึงต้องสาระแนไปพูดอะไรให้มันฟัง”
“ฟังกันหน่อยได้ไหมแม่ ฉันบอกว่า...ไม่รู้เรื่องก็ไม่รู้เรื่องสิ มันอาจจะมีธุระส่วนตัวอะไรของมันก็ได้”
“ส่วนตัวยังไงกูก็ต้องรู้”