บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 22 หน้า 8
อุไรนั่งเช็ดน้ำตาป้อยๆ ระพีพรรณหันไปเห็นยงยุทธ หทัยรัตน์ ออกจากลิฟต์มา รีบขยับเข้าไปหา “ขอบใจมากนะยงยุทธ ขอบใจที่อุตส่าห์มา...”
อุไรหันไปมอง ไม่คิดว่ายงยุทธจะมาหมดหวังไปแล้ว
หทัยรัตน์เอื้อมมือไปจับแขนยงยุทธเหมือนส่งผ่านกำลังใจให้
อ่ำขยับเข้ามาหา “แม่ของหลานเขาคงดีใจที่ได้เห็นหน้า เขารอหลานอยู่คนเดียว ช่วยหน่อยเถอะนะพ่อคุณของยาย...ช่วยส่งแม่เขาให้ได้ไปอย่างสงบด้วยเถอะ”
ยงยุทธหัวใจอ่อนยวบลงทันทีเหมือนกัน ..ทิฐิมลายหายไปสิ้น
ธนา มยุรีย์ ทวีที่อยู่ข้างเตียง หันมามองพร้อมกันเมื่อประตูถูกเปิดเข้ามา
ธนาแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นยงยุทธ
ยงยุทธแทบก้าวขาไม่ออก เมื่อเห็นอัมพรนอนนิ่งบนเตียงเครื่องช่วยหายใจ อุปกรณ์ช่วยชีวิตเพียบ
อ่ำเรียก “ยุรีย์..มาพาพี่เขาไปหาแม่สิลูก”
มยุรีย์จะขยับ ยงยุทธค่อยๆก้าวด้วยตัวเอง เข้าไปอีกฝั่งของเตียง ยงยุทธเห็นอัมพรเต็มตา หางตาและข้างแก้มมีแต่คราบน้ำตา
ทวีเรียก“อัมพร...อัมพร”
อัมพรขยับตัวนิดนึงมีปฏิกิริยากับเสียงเรียก มืออัมพรขยับอย่างอ่อนแรง
ยงยุทธมอง น้ำตาเริ่มเอ่อ มือยงยุทธขยับไปสัมผัสมืออัมพร มืออัมพรเหมือนค่อยๆรับรู้และกำมือยงยุทธ ยงยุทธน้ำตาร่วงพรู กลั้นเสียงสะอื้น
“ใคร...ใคร” อัมพรต่อสู้กับความอ่อนแรง พยายามลืมตาขึ้น อัมพร ..เห็นยงยุทธ แต่ภาพยังเบลอ “ยงยุทธ..ยงยุทธใช่ไหม”
“ครับ” ในใจมีคำว่าแม่ด้วย แต่พูดไม่ออกเพราะมันเต็มตื้อ
ทุกคนน้ำตาร่วง หลังจากรอคอย สิ่งนี้มานาน
“แม่ไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม”
“ครับ..แม่”
มือธนากระชับมืออัมพรแน่น อัมพรค่อยๆ ฝืนยิ้มปิติทั้งน้ำตา
ยงยุทธร้องไห้ ฟุบหน้าลงกับมืออัมพร ธนาร้องไห้ และต้องเบือนหน้าหนี ภาพความสะเทือนใจ
“แม่จะให้ผมทำยังไง ผมต้องทำยังไง ถึงจะเป็นการไถ่โทษที่ผมทำไม่ดีกับแม่”