บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 22 หน้า 7
“แม่จะเลี้ยงมันเป็นลูกอ่อน เอาไว้ข้างตัวจนตายเลยรึไง”
“เออ..มันเรื่องของกู”
“ถึงวันที่มันจะไปตามทางของมันเมื่อไรแม่นะแหละ จะทรมานยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น”
“อียอม”
“ยังไงยุทธก็ต้องได้คำตอบวันนี้... รัตน์จะแต่งงานกับยุทธใช่ไหม”
“ยุทธ... เอ่อ..ถ้ารัตน์มีข้อต่อรองล่ะ”
“อะไร”
“รัตน์จะแต่งงานกับยุทธ ถ้าวันนี้ยุทธไปเยี่ยมแม่ดูใจแม่เป็นครั้งสุดท้าย ...ได้ไหมยุทธ” ยงยุทธนิ่ง “เพื่อความสุขของเราสองคนในวันข้างหน้า..อย่างน้อยให้รัตน์ได้เห็นว่ายุทธได้ทำหน้าที่ลูกอย่างดีที่สุดเท่าที่ลูกคนนึงจะทำเพื่อแม่ได้ ตกลงนะยุทธ”
“ถ้ายุทธไม่ไป ยุทธจะกลายเป็นคนเลวในสายตารัตน์ไปเลยใช่ไหม”
“ไม่มีใครย้อนกลับไปแก้ไขสิ่งที่ผ่านไปแล้วได้ วันนึงข้างหน้า รัตน์ไม่อยากให้ยุทธสียใจที่ทิ้งโอกาสสำคัญนี้..ไปเถอะนะ ไปซะตอนนี้เลย รัตน์จะไปด้วย จะไปอยู่ข้างๆยุทธ”
“ถ้าคุณย่ารู้”
“รัตน์รู้ว่ายุทธแคร์ความรู้สึกของคุณย่า แต่ยุทธแยกให้ออกนะแม่ยุทธทั้งคนนะ จะยังไงท่านก็เป็นผู้ให้กำเนิดเรา บุญคุณนี้จริงๆแล้ว ชดใช้ยังไงก็ไม่มีวันหมดหรอกนะ ไปเถอะไปให้กำลังใจท่านหน่อย ของแบบนี้ไม่แน่หรอก อาจจะทำให้ท่านมีกำลังใจที่จะมีชิวิตอยู่ต่อไปอีกสิบวัน สิบห้าวัน เดือนนึงหรือปีนึง มันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของยุทธตรงนี้ด้วย”
ยงยุทธน้ำตาคลอ ต่อสู้อย่างอ่อนแรงกับใจตัวเอง “ถ้ายุทธไม่ไป รัตน์จะเกลียดยุทธมากใช่ไหม”
หทัยรัตน์เอื้อมมือไปกุมมือยงยุทธไว้ “ถึงเวลานี้ไม่มีอะไรมาทำให้รัตน์เกลียดยุทธได้หรอก”
“แต่ยุทธกลัวว่ายุทธจะไม่มีค่าพอที่รัตน์จะรัก”
หทัยรัตน์ยิ้มให้กำลังใจ
สุดากำลังเก็บดอกเบี้ยรายวัน ลูกจ้างโรงพยาบาล จดบันทึกลงสมุดแล้วเก็บเงินใส่กระเป๋า จะขยับออกมาแต่ต้องชะงัก เพราะเห็นยงยุทธเดินเข้ามากับหทัยรัตน์ หทัยรัตน์เหมือนต้องสัมผัสให้กำลังใจอยู่ตลอดเวลา ทั้งคู่ตรงไปที่ลิฟท์
สุดาเอาตัวเองหลบเข้ามุมนึง แอบมอง และแน่ใจว่าเดาไม่ผิดว่ายงยุทธมาทำไม