บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 28 (ตอนจบ) หน้า 12
ข้าวต้มในชามหมด แต่กับข้าวยังพอเหลือ กระดาษจดหมายหทัยรัตน์มีข้อความด้วยลายมือยงยุทธ เขียนต่อท้ายเอาไว้ว่า “ ไม่ใช่ความผิดของใคร แต่เป็นความผิดของตนเองที่ไม่อาจเปลี่ยนใจ ” ลงชื่อยงยุทธ โทรศัพท์ก็วางทิ้งไว้บนโต๊ะ
ในห้องยงยุทธ ยงยุทธมองพลอยในมืออย่างตัดใจและน้อยใจ มันก็แค่ก้อนหินที่ไม่มีค่าอะไรเลย เขาไม่ฟูมฟาย แต่นิ่งเพราะตัดสินใจทำบางสิ่งแล้ว ยงยุทธวางกล่องพลอยลงบนโต๊ะข้างเตียง แล้วเอื้อมมือไปหยิบกระปุกยารักษาหอบหืด
บ้านที่เงียบและมืด ผิดปกติ เสียงโทรศัพท์บ้านดังอยู่หลายครั้ง โทรศัพท์มือถือที่ถูกวางทิ้งไว้ มีสัญญาณเรียกเข้า แต่ก็ไร้วี่แววเจ้าของเครื่องจะมารับสาย
อุไรต้องวางโทรศัพท์ลงหลังจากใช้ความพยายามอยู่หลายครั้ง “อาจจะออกไปข้างนอกก็ได้แม่”
ธนาใช้มือถือตัวเองโทรก็ท้อใจเหมือนกัน “มือถือก็ไม่ยอมรับสาย” หทัยรัตน์กังวลจัด
อ่ำเรียกหลานชาย “ธนา…”
“ครับ”
“ยังไงก็พี่น้องกัน อย่าทิ้งพี่เขานะลูก”
หทัยรัตน์วิ่งตามธนาเข้ามา….ในบ้านแย้ม บ้านมืด ไม่มีแสงไฟ
ธนาตะโกนเรียก “ยงยุทธ ยงยุทธ” หทัยรัตน์คลำหาสวิชท์ไฟ เปิดไฟสว่างขึ้น “อาจจะออกไปข้างนอกก็ได้นะรัตน์”
หทัยรัตน์แย้ง “รถจอดอยู่นะธนา”
ธนาไปดูในครัวและหลังบ้าน “ยงยุทธ…ยงยุทธ”
สิ่งที่สะดุดตาหทัยรัตน์คือโต๊ะอาหาร หทัยรัตน์เดินเข้ามาดู อาหารบนโต๊ะพร่องไป ข้าวต้มในชามไม่มีเหลือ แต่ข้างๆ กันนั้น จะหมายยังวางอยู่ที่เดิม แต่..หทัยรัตน์หยิบจดหมายขึ้นมาดู เห็นข้อความที่ยงยุทธเขียนต่อท้าย แล้วใจหายวาบ “ธนา ธนา”
ธนารีบเข้ามา ดึงจดหมายแผ่นนั้นไปจากมือหทัยรัตน์แล้วอ่านอย่างกวาดสายตา
หทัยรัตน์แน่ใจว่ายงยุทธตัดสินใจแก้ปัญหาด้วยวิธีไหน มันจดหมายลาตายชัดๆ วิ่งไปที่บันไดทันที “ยุทธ…ยุทธ”
ธนาอ่านข้อความจากลายมือยงยุทธแล้วขนหัวลุก