บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 28 (ตอนจบ) หน้า 15
“ธนาเป็นฝ่ายมาทีหลัง แถมยังเป็นคนทำให้รัตน์ไขว้เขว มันเป็นความผิด เป็นความเห็นแก่ตัวของธนาคนเดียว”
“ถ้าจะพูดว่าใครผิด รัตน์เองต่างหาก รัตน์ผิดทิ่จิตใจไม่มั่นคง”
“ยงยุทธเข้าอุตส่าห์ฟื้นกลับมานะรัตน์ กำลังใจของเขาอยู่ที่รัตน์คนเดียว เราจะทำร้ายเขาอีกไม่ได้หรอกนะรัตน์ ยังไงเขาก็เป็นพี่ชายของธนา เท่าที่ผ่านมา ธนาทำให้แม่เสียใจมามากเกินไปแล้ว ธนาไม่อยากผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า…ลืมธนาซะเถอะนะรัตน์ แล้วกลับไปเริ่มต้นกับยงยุทธใหม่ ธนาขอร้อง ยงยุทธเขารักรัตน์ไม่น้อยไปกว่าธนาหรอก…” ธนาเดินจากไปอย่างเจ็บปวด
หทัยรัตน์เจ็บปวดไม่แพ้กัน
ยงยุทธหันมาเห็นอ่ำ อุไร …ยกมือไหว้
อ่ำเอื้อมมือมารับมือยงยุทธไว้ “พระคุ้มครอง บุญรักษาเถอะลูก”
“ผมทำให้ทุกคนลำบาก ผมเสียใจ”
“ไม่มีใครลำบากหรอกลูก เพราะทุกคนไม่ได้เห็นลูกเป็นคนอื่น แต่เป็นพี่เป็นน้องเป็นลูกเป็นหลาน เป็นสายเลือดเดียวกัน จะทุกข์จะยากยังไง ก็ต้องประคับประคองกันไปให้ถึงที่สุด”
อุไรปลอบ “อย่าคิดทำอะไรอย่างนี้อีกเลยนะลูก ถ้าแม่เขารู้ เขาคงเสียใจ”
ยงยุทธรู้ซึ้งดีเพราะได้สัมผัสมาแล้ว
อ่ำสั่งสอน “ชีวิตมันเป็นของยากนะลูก ยากตั้งแต่กว่าจะได้เกิดเป็นคน ภาระหน้าที่คือสั่งสมบุญ การคิดพรากชีวิตตัวเองถึงเป็นบาปนักหนา ความสุขบางอย่างบนโลกนี้มันเป็นเรื่องไม่จีรัง สุขก็มีวันจาง ทุกข์ก็มีวันจางเหมือนกัน… เราจะพบความทุกข์เสมอ ถ้าเราใช้แต่อารมณ์นำทาง” ยงยุทธน้ำตาไหล ซาบซึ้งกับทุกคำพูดของอ่ำ เพราะมันจริงแสนจริง “เส้นทางชีวิตมันไม่ได้มีทางเดียวให้เราเดินไปหรอกนะลูก ในเมื่อทางที่ลูกเดินอยู่มันลำบากนัก ก็ลองเปลี่ยนเส้นทางดู บางที มันอาจทำให้เราพบความสุขอันแท้จริงได้”
ทวีปลอบใจลูกชาย “ในเมื่อตัดสินใจแล้วก็ไม่ต้องเสียใจนะลูก”
“ครับคุณพ่อ…ผมจะพยายามบอกตัวเอง ว่าผมต้องทำเพื่อคุณแม่ให้ได้ คุณแม่สั่งเสียไว้ผมไม่เคยลืม พี่น้องต้องรักกัน พี่ยงยุทธเขาน่าสงสารนะครับ เขาไม่เคยได้กอดจากคุณแม่ ไม่เคยได้นอนหนุนตักคุณแม่…อะไรที่ผมจะชดเชยให้พี่เขาได้ ผมก็ควรจะเสียสละยอมเป็นฝ่ายแพ้บ้าง ใช่ไหมครับพ่อ”
“ไม่มีใครเป็นฝ่ายแพ้ทั้งนั้นลูก ยังไงลูกก็ชนะ ชนะใจตัวเอง ทำเพื่อคนอื่นไม่ใช่แค่เพื่อตัวเอง พ่อภูมิใจในตัวลูกนะ” ทวีดึงธนาเข้ามากอดปลอบใจและให้กำลังใจ