บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 28 (ตอนจบ) หน้า 17
พะยอมยิ้มตอบอย่างตื้นตันใจ
อ้อยซึ่งท้องใหญ่ขึ้นแล้ว ออกมาบอก “กับข้าวเสร็จแล้วนะคะแม่”
“อีกสักพักค่อยยกออกมาก็ได้”
ระพีพรรณถามไถ่ “ตกลงผู้หญิงหรือผู้ชายจ้ะอ้อย”
“คุณชัยกับหนูตกลงกันแล้วว่าเราจะไม่ตรวจอัลตร้าซาวด์ค่ะหมอ เอาไว้ลุ้นทีเดียวดีกว่า คุณชัยบอกว่าลูกชายหรือลูกสาวก็รักทั้งนั้นค่ะ”
“ดีแล้วอ้อย ดีแล้ว ดูแลตัวเองดีๆ นะ ลูกจะได้แข็งแรง”
“ค่ะ หมอ” อ้อยขยับออกไปช่วยลือชัย
พะยอมมองระพีพรรณตื้นตันใจ “ขอบใจนะระพี” สิ่งที่อยากพูดมีมากมายแต่มันเต็มตื้นจนถ่ายทอดออกมาได้เท่านี้
“ระพีไม่เคยคิดอย่างอื่น นอกจากนี่คือพ่อ นี่คือน้อง เราไม่ใช่คนอื่นค่ะน้าพะยอม เราคือครอบครัวเดียวกัน”
พะยอมเอื้อมมือมาจับกุมมือระพีเอาไว้…กำลังใจมากมายอบอวล
ที่ตลาดสด สุดายัดเงินลงกระเป๋า เดินจดรายการหนี้มาจนถึงแผงซักแม่ค้า “ยัยหวี…ยัยหวี” แม่ค้าหลับเพลิน สุดาหัวเสีย คว้ากำผักบุ้งโยนใส่แม่ค้า จนต้องงัวเงียตื่นขึ้นมา “ดอก...ดอก”
“เก็บรวมพรุ่งนี้ได้ไหมคุณนาย ฉันเพิ่งพาลูกไปหาหมอ ไม่เหลือเลยวันนี้”
“ก็มัวแต่นอน ขี้เกียจสันหลังยาว แล้วมันจะเหลืออะไรล่ะ”
“อ้าว ไหงพูดยังงี้ล่ะคุณนาย”
แม่ค้าอื่นๆ เริ่มมามุง
“วันนี้ไม่จ่ายก็เอาดอกไปทบต้น”
“มันจะไม่โหดไปหน่อยเหรอ”
“ไม่มีปัญญาแล้วหน้าด้านมากู้กูทำไม”
แม่ค้าอีกคนสมทบ “ดอกโหดๆ ยังงี้ นอนหลับสบายดีเรอะคุณนาย คนเขาสาปแช่งกันทั้งตลาด ไม่สะดุ้งบ้างรึไง”
“อย่าแส่” สุดาชี้หน้า “มากันเยอะๆก็ดี จะได้พูดทีเดียว เดือนหน้าดอกขึ้นอีกสิบเปอร์เซ็นต์”
“คุกตะรางนี่ไม่ต้องกลัวเลยใช่ไหม อีคุณนายหน้าเลือด”
“ผัวกู ลูกกู เป็นตำรวจ หน้าไหน กูก็ไม่กลัวทั้งนั้นแหละโว้ย”
“งั้นลองศาลเตี้ยดูไหม” ผักทั้งกำถูกเขวี้ยงใส่หน้าสุดา
ฝูงแม่ค้าไม่พูดพล่ามทำเพลง กรูเข้ารุมตบตีกินโต๊ะสุดากันอย่างเมามัน