บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 28 (ตอนจบ) หน้า 18
สุดาที่เยินไปทั้งตัว หัวจรดตีน เพราะถูกยำเละ รองเท้าก็ยังเหลือข้างเดียว กลับมาที่รถด้วยความโกรธ ตอนนี้สุดารวยจนเปลี่ยนรถป้ายแดงใหม่เอี่ยมแล้ว สุดาเปิดประตูรถมือไม้สั่น แต่ไม่วายหันกลับไปชี้ด่ากราด “พวกมึงระวังตัวกันเอาไว้ให้ดี กูเอาคืนแน่ ไม่ว่าอีหน้าไหน ผัวกูลูกกูไม่เอาพวกมึงไว้แน่ ศพก็หาไม่เจอ พวกมึงคอยดู” สุดาหนีขึ้นรถไปทันที
สุดาขับรถไปโทรศัพท์ไปอย่างเกรี้ยวกราด “แกต้องจัดการเรื่องนี้ ถ้าแกยังมีสำนึกว่าฉันเป็นแม่ของแกอยู่” สุดากดวางสายและเหวี่ยงโยนโทรศัพท์ทิ้งไปเบาะข้างๆ
ชายชุดดำซ้อนมอเตอร์ไซด์กันมา 2 คน เหมือนจะขี่แซงขึ้นไปแต่กลับตีขนานสุดา สุดาเลิ่กลั่ก เพราะรู้สึกถึงความผิดปกติและไม่ปลอดภัย ชายชุดดำที่ซ้อนท้าย ชักปืนออกมาจากเอว เล็งขยับเข้ามาที่สุดา
“กรี๊ดด” สุดาหูตาเหลือก
รถสุดาทิ่มเข้าจอดข้างทาง มอเตอร์ไซด์จอดตาม และปฏิบัติการอย่างรวดเร็ว สุดาสติแตกอยู่ในรถ
ชายชุดดำตบกระจกหน้าต่างอย่างแรง “เปิดรถ…กูบอกให้เปิดรถ”
สุดาลนลานเปิดประตูรถ “อย่าทำอะไรฉันนะ อย่าทำฉัน”
สุดาถูกจิกหัวกระชากตัวออกมาจากรถ สุดาเซล้มลงกับพื้น
“รวยนักก็แบ่งกันหน่อยนะอีคุณนาย” ชายชุดดำยังจี้บังคับเอาแหวน สร้อย ต่างหู “มีอะไร ถอดมาให้หมด ไวๆ”
สุดาลนลานปลดถอดของมีค่าในตัวออกให้จนหมด ชายชุดดำขึ้นรถสุดา และขับออกไปทันที ชายที่ขี่มอเตอร์ไซด์ชักปืนออกมาจากเอว เล็งมาที่สุดา
“กรี๊ดๆๆๆๆ…”
มือปืนยิงไม่เลี้ยง ก่อนขี่มอเตอร์ไซด์ตามรถเก๋งออกไป สุดาช็อคแล้วช็อคอีก สติแตก ได้แต่ตีอกชกหัว ที่จริงแล้วโจรยิ่งขู่เฉยๆ
พะยอมนั่งลงตรงข้ามประยูรที่เหมือนมึนตึ้บกับสิ่งที่เกิดขึ้น “รถที่มันปล้นไป มีสิทธิ์จะตามคืนได้ไหม”
ประยูรไม่คาดหวัง “พี่ไม่อยากหวังอะไรทั้งนั้น บอกก็แล้ว เตือนก็แล้ว ขู่ก็แล้ว เรื่องแย่ๆ ที่แม่แกเจอมา ไม่ได้ช่วยเป็นบทเรียนเลย พี่รู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ว่ะพะยอม ผิดที่ได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นเมีย เป็นแม่ของลูก พี่สงสารลูกว่ะ”
“ฉันรู้สึกมากไปกว่านั้นอีกพี่ บาปกรรมมันมีจริง ต่อให้โกหกหลอกลวงตัวเองยังไง มันก็ไม่พ้นเพราะมันอยู่ในใจเราตลอดเวลา”