บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 28 (ตอนจบ) หน้า 19
อ่ำเดินออกมาหน้าบ้าน ซึ่งระพีพรรณยืนมองงงๆอยู่ “ใครมาล่ะลูก”
พะยอมลงจากรถตามด้วยประยูร ระพีพรรณไหว้ในขณะที่อ่ำรับไหว้งงๆ
อุไรหิ้วถุงข้าวของกลับเข้ามา “ยังมีอีกสองถุงในรถแน่ะระพี ไปช่วยแม่หิ้วเข้ามาที”
ระพีพรรณ อ่ำ ยืนนิ่งไม่ขยับจนน่าแปลกใจ “เอาไว้ก่อนก็ได้…อุไร…”
อุไรหันไปเห็นพะยอม, ประยูร นั่งคอยอยู่
พะยอมเรียก “อุไร…”
“มาทำไมกัน บ้านนี้ไม่ชอบรับแขกไม่รู้รึไง”
อ่ำเรียกลูกสาว “มานั่งนี่ก่อนเถอะอุไร”
“หนูมีงานต้องทำนะแม่”
“แม่ขอร้อง…”
อุไรจำใจเข้าไปนั่งเผชิญหน้ากับประยูร-พะยอม อ่ำนั่งลงมุมนึง ระพีพาตัวเองออกห่างๆ เรื่องผู้ใหญ่จะเคลียร์กัน
อุไรพูดอย่างห่างเหิน “มีธุระอะไรก็ว่ามา”
พะยอมเริ่ม “อุไร”
อุไรแดกดัน “แปลกนะ ไอ้คนบ้านนี้ จะมาขอลูกสาวเขา แทนที่พ่อแม่มันจะเป็นคนพูด กลับให้อามันออกหน้าแทน ฉันฝากบอกไปแล้วไง แต่งน่ะแต่งกันได้ ฉันยินดียกให้ ถ้าแก” อุไรเจาะจงที่ประยูร “ยินดีให้ลูกชายแกเปลี่ยนนามสกุลมาใช้นามสกุลฉัน”
“อุไร…ฉันรู้ว่าร่วมสามสิบปีมานี่ พวกฉันทำให้อาอ่ำ พี่อัมพร แล้วก็อุไรเองต้องเจ็บปวด ทุกข์ยากขนาดไหน แต่ฉันบอกได้เลยว่าพวกฉันทุกคน ก็ไม่เคยมีความสุขแม้แต่วันเดียว” อุไรนิ่งงัน จุดแรกของการเปิดใจเข้าหากัน “ฉันยอมรับว่าฉันไม่เคยเชื่อเรื่องเวรกรรม จนกระทั่งเป็นพ่อของลูกสองคนแล้วนั่นแหละ ความทุกข์ทุกอย่างที่เคยทำไว้กับคนอื่นมันย้อนกลับมาหาตัวฉันเองทั้งหมด ฉันถามตัวเองเสมอนะ อุไรว่าฉันจะปลดเปลื้องไอ้ความทุกข์ที่แบกเอาไว้นี่ออกไปได้ยังไง”
อุไรนิ่ง เมินสายตาออกไปจากประยูรและพะยอม
พะยอมพูดบ้าง “ฉันเองก็ไม่ต่างไปจากพี่ยูรหรอกนะอุไร ฉันแย่งของรักของเธอมา คิดแต่เข้าข้างตัวเอง แต่สุดท้ายแล้วฉันก็ยื้อความสุขที่คิดว่าเป็นสมบัติของฉันเอาไว้ไม่ได้ ฉันคิดเสมอ ฉันถามตัวเองทุกวันว่ามันเพราะอะไร เธอทำบุญด้วยอะไรถึงมีลูกที่ดีหัวใจประเสริฐได้ขนาดนี้ ฉันเคยคิดว่าฉันชนะเธอ แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่เลยอุไร ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายแพ้ยับเยิน เพราะบาปที่ทำไว้มันฝังอยู่ในใจฉันทุกนาที…”