บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 28 (ตอนจบ) หน้า 20
อุไรนิ่ง “สิ่งที่ผ่านไปแล้ว เราเอาคืนหรือกลับไปแก้ไขมันไม่ได้ก็จริง…แต่เรากลับไปมีความรู้สึกเหมือนแต่ก่อนกันได้ไหมอุไร กลับไปเป็นเพื่อนที่รักกัน มีน้ำใจต่อกัน สุขหรือทุกข์ก็แบ่งปันกัน” พะยอมน้ำตาร่วง
อุไรกัดฟันแน่น จะไม่ยอมเสียน้ำตา
ประยูรหันไปพูดกับอ่ำ “แม่แกก็จากไปแล้ว แต่ผมเชื่อว่าถึงวันนี้ แม่ก็อยากทำสิ่งนี้เหมือนกันครับ อาอ่ำ” ประยูรคุกเข่าลง ขยับคลานเข้ามาหาอ่ำ หันไปเอื้อมหยิบพานดอกไม้ธูปเทียนแพขึ้นมาจบเหนือหัว “บาปอันใดที่ลูกได้ก่อขึ้นทั้งกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ลูกขอให้อาอ่ำยกอโหสิกรรมให้ลูกด้วยเถิดครับ”
อ่ำรับพานไป “อายกอโหสิกรรมให้ทุกคนลูก ไม่มีอะไรติดค้างกันแล้ว” ประยูรกราบลงแทบเท้าอ่ำ อ่ำลูบหลัง ลูบหัวประยูร แล้วดึงตัวขึ้นมากอด
อุไรน้ำตาร่วง พะยอมขยับเข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้าอุไร หันไปหยิบพานดอกไม้ธูปเทียนแพออกมา “อุไร…บาปอันใดที่ฉันได้ก่อให้อุไรได้รับความทุกข์ ฉันขอให้อุไรยกอโหสิกรรมให้เพื่อนด้วย”
อุไรมองพะยอมเต็มตา น้ำตาไหลพรากๆ มือที่สั่นสะท้านของอุไร เอื้อมมารับพานจากมือพะยอม อุไรกลั้นสะอื้นจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พยักหน้า พะยอมจะกราบอุไร แต่อุไรรั้งตัวพะยอมไว้ แล้วดึงขึ้นมา อุไรทรุดลงไปหาพะยอมแล้วดึงตัวเข้ากอดแน่น “ฉันยกอโหสิกรรมให้เธอทุกอย่างพะยอม”
พะยอม อุไร กอดกันแน่น นองน้ำตาทั้งสองฝ่าย มิตรภาพกลับคืนมาดังเดิม ระพีพรรณมองภาพความประทับใจตรงหน้าด้วยน้ำตาแห้งความปิติเช่นกัน
มือปวริศขยับเอื้อมมาจับกุมมือระพีพรรณ
“อะไรๆ อย่ามาทำรุ่มร่ามนะ” ระพีพรรณสะบัดมือออก
“อ้าว ก็ไหนตัวเองว่าคุณน้ายอมคืนดีกับคุณพ่อเค้า กับอาพะยอมแล้ว แถมยินดีให้เราแต่งงานกันแล้วไง”
“อนุญาตเฉยๆ ยังไม่ได้แต่งซะหน่อยมันเป็นเรื่องของอนาคต”
“โธ่…ไม่ให้ความหวังกันเลย”
ระพีพรรณแอบขำ ปวริศลักไก่คว้ามือระพีพรรณมาแล้วแถมจูบอย่างจู่โจม ระพีพรรณสะบัดออกแถมฟาดเข้าให้
ปวริศเย้า “เดี๋ยวแถมแก้มด้วย อย่าเผลอละกัน”
“ก็ลองดูสิ” ระพีพรรณท่าทางเอาเรื่อง
“เวลาคุณหมอดุนี่น่ากลัวจัง”
“ก็บอกแล้ว ให้ไปมองผู้หญิงคนอื่นบ้าง ให้โอกาสมาตั้งนานแล้วนะ”
“มองแล้ว แต่ไม่มีใครเข้าตาเลยซักคน เพราะในหัวใจมีแต่คุณหมอรพีพรรณจองไว้ทั้งสี่ห้องเลย”
“เฉิ่มจัง อย่าพูดอะไรอย่างนี้อีกได้ไหม…ขอร้อง”