บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 17
ธนาดีดกีต้าร์ ร้องเพลง มยุรีย์ ทวี แจม อัมพร อุไร ช่วยกันเก็บโต๊ะอาหารที่เหลือซากของการกินเลี้ยงฉลอง ระพีพรรณขยับจะมาช่วยแม่กับป้า
อัมพรห้ามหลาน “ไม่ต้องหรอกระพี เดี๋ยวป้าเก็บเอง ไปร้องเพลงกับน้องๆ ไป วันนี้ระพีเป็นเจ้าของงาน นะ ดูแต่หนังสือมาตั้งหลายปี สนุกให้คุ้มเหนื่อยเถอะลูก”
อุไรยังไม่มั่นใจ “จะสอบได้กะเขารึเปล่าก็ไม่รู้”
“ได้สิแม่...ระพีมั่นใจ”
“อย่าให้ป้าเขาฉลองให้เก้อก็แล้วกัน”
อัมพรเข้าข้างหลาน “ไม่หรอก ลูกมั่นใจว่าได้ก็ต้องได้สิอุไร” อุไรยกของเข้าไปในครัว “ป้าดีใจด้วยนะ บ้านเรามีหมอกะเขาซะที...ไปร้องเพลงกะน้องๆไป”
ระพีพรรณไปแจมกับมยุรีย์ อ่ำ
อัมพรยกจานชามตามอุไรเข้าไปในครัว..อุไรกำลังแยกเศษอาหารจากจานชาม เตรียมล้าง
อัมพรยิ้มแย้ม “พี่หวังว่ายงยุทธก็คงสอบได้เหมือนกัน”
“มันเรียนหนังสือเก่ง เป็นที่หนึ่งของโรงเรียน...ก็คงได้แหละ”
“ไม่มีอะไรทำให้คนเป็นพ่อแม่มีความสุข เท่าได้เห็นลูกประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วละนะอุไร”
อุไรยิ้มตอบ อัมพรเหมือนหัวใจชุ่มฉ่ำอยู่ทุกวินาที
ธนามาส่งมยุรีย์เรียนดนตรี
“สองชั่วโมงเอง พี่ธนาคอยยุรีย์ที่นี่แหละ ไม่ต้องไปไหนนะ”
“เออ น่า...”
มยุรีย์จะเดินไปเข้าห้องเรียน แต่หันไปเห็นลลดาที่ยังมีผ้าพันรัดข้อมือเพิ่งมาถึง ลลดายิ้มให้ธนา มยุรีย์สะบัดหน้าเชิดใส่ลลดา ก่อนเดินออกไป
ธนายิ้มตอบลลดา ลลดาเดินเข้ามาหา “สวัสดีค่ะ พี่ธนา”
“หวัดดี แขนยังไม่หาย เล่นเปียโนได้เหรอ”
“ไม่ได้ค่ะ คุณหมอยังไม่อนุญาตให้ใช้มือ”