บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 17 หน้า 2
“พี่ขอโทษอีกทีนะ ที่ทำให้เธอเป็นยังงี้”
ลลดาหัวเราะ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ลดาเรียนเปียโนยังไม่ได้ แต่ลดาก็มาเรียนร้องเพลงแทนได้นี่คะ”
“อยากเป็นนักร้องเหรอ”
“ค่ะ...ซักวันลดาจะต้องเป็นนักร้องดังให้ได้”
“พี่เอาใจช่วยละกัน ออกเทปเมื่อไหร่จะช่วยซื้อ”
“ไม่ขายค่ะ สำหรับพี่ธนา...ให้ฟรี แถมลายเซ็นพิเศษให้ด้วย” ธนาเขินเหมือนกัน “ของขวัญวันเกิดที่ลดาให้ พี่ธนาเอาไว้ตรงไหนคะ”
“ก็...วางไว้บนโต๊ะในห้องนอน”
ลลดายิ้มปลื้ม
มยุรีย์เดินกลับเข้ามาอีกที อย่างตั้งใจขัดคอ “พี่ธนา...ยุรีย์ว่าพี่ธนาออกไปซื้อของที่คุณแม่ฝากให้ซื้อเลยดีกว่า ขากลับจะได้ไม่เสียเวลา”
“ได้ๆๆ”
มยุรีย์ปรายตามองลลดา ก่อนเดินออกไป
ลลดายิ้มแห้ง “ถ้าครอบครัวเราสองครอบครัว ไม่มีเรื่องให้ต้องเกลียดกัน...ก็คงจะดีกว่านี้นะคะ พี่ธนา” ลลดาเดินออกไปทางห้องสอนร้องเพลง
ในรถสุดาที่จอดอยู่...สุดานับเงินปึกใหญ่ที่ได้มาจากเก็บดอกเงินกู้ แล้วหันไปมองตัวบ้าน ลังเลไม่ถึงอึดใจ ก็ตัดสินใจ ชักดึงเงิน ออกจากปึกก้อนนึง แยกเก็บใส่กระเป๋าตัวเอง...ก่อนลงจากรถ
เงินหลายปึกที่แยกลักษณะแบ๊งค์มา ถูกวางลงตรงหน้าแย้ม พร้อมสมุดบัญชีลูกหนี้
“เก็บมาได้ครบไหมล่ะ”
“ครบค่ะ คุณแม่ มีแค่สองสามรายที่ขอส่งแต่ดอกก่อน หนูลงบัญชีไว้หมดแล้วค่ะ”
แย้มตั้งท่าจะนับเงิน “อีหน้าไหนมันนินทากูบ้าง”
“ก็...ไม่มีหรอกค่ะคุณแม่”
“มึงอย่ามาโกหกกู...อีหน้าไหนมันไม่รู้จักบุญคุณ กูจะขึ้นดอกมันซะให้เข็ด” แย้มนับเงินมือเป็นระวิง
“คุณแม่คะ หนูได้ยินพวกแม่ค้ามันคุยกัน ว่ามีนายทุนหน้าใหม่มาเดินออกเงินกู้ เหมือนกัน” สุดาจงใจขัดจังหวะ ให้แย้มหงุดหงิด
“ใครมันคิดจะมาแข่งกะกู”