บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 17 หน้า 5
“เป็นพ่อมันก็คิดเอาเองละกัน คิดได้ก็โทรไปบอกด้วย” พะยอมขึ้นรถ ขับออกไป
ลือพงษ์เจ็บปวดไม่น้อยเหมือนกัน
ธนาดีดกีต้าร์ ร้องเพลงอย่างเมามัน อัมพรนั่งมองธนาอยู่มุมนึง มือก็สอยเสื้อไปด้วย
มยุรีย์ นั่งดูทีวีกับทวี “พี่ธนา...เบาๆหน่อยได้ไหม...ยุรีย์ดูทีวีไม่รู้เรื่องเลย ไปเล่นในห้องตัวเองโน่นไป” ธนายิ่งแหกปาก ดังขึ้นอีก ”คุณแม่รำคาญแล้ว เห็นไหม”
ธนาจ๋อยลงทันที หยุดเล่น
“เล่นไปเถอะลูก...แม่ว่าก็เพราะดี”
“อี๋...ยังงี้เหรอคะเรียกว่าเพราะ คุณแม่น่ะ ชมพี่ธนายังงี้เดี๋ยวก็เหลิง”
“คุณแม่น่ะ เข้าใจร็อค เราน่ะเอาแต่ดีดเปียโน...ร็อคน่ะรู้จักไหม”
“เดี๋ยวได้ทะเลาะกันบ้านแตก” ทวีหัวเราะ
“คนอื่นเขาเตรียมตัวสอบเอ็นทรานซ์กันแล้ว พี่ธนามัวทำอะไรก็ไม่รู้...ไร้สาระ คอยดูเหอะ ไม่มีที่เรียนต่อ แล้วจะรู้สึก”
“ไม่มีที่เรียนต่อ ก็เกาะคุณพ่อคุณแม่กินไปเรื่อยๆไง”
“อี๋...น่ารังเกียจ”
ทวีหัวเราะ “พอกันได้แล้ว พี่น้องคู่นี้...พ่อรู้ พี่เขาคิดเอาไว้แล้ว ว่าเรียนจบเขาจะทำอะไร”
ธนามีอึ้งจริง เมื่อเจอมุขนี้
อัมพรสอนลูก “วันข้างหน้าจะเป็นยังไง ไม่มีใครรู้หรอกลูก ขอแค่ลูกได้ใช้ความรู้ ความสามารถที่มี เลี้ยงตัวเองได้ เป็นคนดี ไม่ทำให้ใครต้องเดือนร้อน พ่อกับแม่ก็พอใจแล้วลูก”
ธนาวางกีต้าร์ แล้วเข้ามากอดประจบอัมพร “ขอบคุณครับคุณแม่ ถึงผมจะเรียนไม่เก่ง ไม่ได้สอบติดหมอเหมือนใครบางคน แต่คุณแม่คอยดูเหอะ อีกหน่อยผมจะหาเลี้ยงคุณพ่อคุณแม่เอง”
“หมั่นไส้ คนขี้ประจบ...แหวะ”
ธนาหอมแก้มอัมพร เย้ยมยุรีย์ ทวีหัวเราะ บรรยากาศในบ้านอบอุ่น อัมพรอดนึกถึงยงยุทธไม่ได้
แย้มเดินออกมาจะรับโทรศัพท์ แต่ยงยุทธรับเสียก่อน
“สวัสดีครับ...ใช่...”
แย้มป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น คอยฟัง
หทัยรัตน์เป็นคนโทรมา “พรุ่งนี้ประกาศผลสอบโควต้าแล้ว ตัวเองจะออกไปกี่โมง”