บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 3 หน้า 7
“พิมพ์ ! พอได้แล้ว... “ วันชนะบอกกับเพื่อนทั้งสาม “เอ้า ! ยืนดูอยู่ได้ ช่วยกันห้ามสิ”
วันชนะ สมมาตร เชษฐ์ ช่วยกันแยกพวกของพิมพ์พรกับลำเจียกออกจากกัน ชบาถูกเจิดนภาถีบกระเด็นออกมา เชษฐ์รับเอาไว้ทัน ชบาหันมาสบตาเชษฐ์ปิ๊งๆ สเปคเลย ประกิตยังคงบ้าถ่ายรูป เห็นสาวๆ ตบกัน ก็ถ่ายรูปเก็บไว้อำ
“ไอ้ประกิต มาช่วยกันแยกสิวะ มัวแต่ถ่ายรูปอยู่นั่นแหละ” สมมาตรร้องเรียก
ประกิตเข้าไปลากตัวมะลิที่ขึ้นคร่อมตบรัตนาวดีอยู่ จนมะลิหน้าคว่ำ จูบปากประกิตจังๆ มะลิตาลอย เพิ่งได้จูบปากกับผู้ชายครั้งแรกในชีวิต ลำเจียกกับพิมพ์พรถูกสมมาตรกับวันชนะแยกออกจากกัน ทั้งสองสาวจ้องหน้ากันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ อันเป็นผลพวงสืบมาจากการจองเวรแต่ปางก่อน
ทศพลรีบวิ่งตามคำแก้วมาร้องเรียก “คำแก้ว ! รอผมด้วย”
“คุณตามฉันมาทำไม”
“ผมแค่... อยากรู้จักคุณ”
“มีสาวๆ สวยๆ ในดอนไม้ป่าอยากรู้จักคุณตั้งเยอะ”
“แต่ผู้หญิงพวกนั้น ไม่เหมือนคุณ ผมรู้สึกเหมือนคุ้นเคยกับคุณมาก่อน”
“ฉันเพิ่งจะเคยเห็นหน้าคุณครั้งแรก คุณจะรู้จักมักคุ้นกับฉันได้ยังไง”
“ผมเคยเห็นคุณในความฝัน”
คำแก้วนิ่งชะงักไปครู่หนึ่ง เธอเองก็รู้สึกคุ้นเคยกับเขาเช่นกัน แต่ไม่กล้าพูด “ประสาท !!! ฉันไม่ใช่เด็กอมมือนะ จะได้เชื่อเรื่องที่คุณกุขึ้น” คำแก้วพูดจบก็ก้าวเท้าฉับๆ จากไป
คำแก้วมาถึงหน้าบ้าน เห็นเลื่องกับสองสมุนมาดักรออยู่ก่อนแล้ว
“คำแก้ว !” เลื่องยิ้มหน้าบาน
“พี่เลื่อง !”
แต่พอเลื่องเห็นทศพลตามมาส่งคำแก้วถึงที่บ้านก็ยั๊วะ มีน้ำโหขึ้นมาทันที “นี่เอ็งยังไม่ไสหัวออกไปจากดอนไม้ป่าอีกเหรอวะ”
“ถ้าภารกิจของผมที่เทวาลัยยังไม่สำเร็จ ผมก็ยังไปไหนไม่ได้”
“เอ็งอยากจะลองดีกับพวกข้าใช่มั้ย” เลื่องกับสมุนย่างสามขุมเข้ามาหาทศพลอย่างหาเรื่อง
คำแก้วเข้ามาขวาง “หยุดเดี๋ยวนี้นะพี่เลื่อง! เมื่อไหร่จะเลิกเกะกะระรานคนอื่นเขาเสียที”
“คำแก้ว เอ็งจะปกป้องมันทำไม”
“ใครผิดฉันก็ว่าไปตามผิด ถ้าพี่ไม่เชื่อฉัน ก็ไม่ต้องมาเหยียบบ้านฉันอีก”