บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 3 หน้า 8
“เหอะ! ไม่ทันไรเอ็งก็เห็นไอ้คนต่างถิ่นดีกว่าพี่แล้วเหรอ” เลื่องจ้องหน้าทศพลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ กำหมัดแน่น ทำท่าเหมือนจะยอมรามือ “ก็ได้ ! แต่ก่อนไป ข้าขอสั่งสอนมันสักหน่อย”
เลื่องชักมีดปาดตาลที่เสียบไว้ด้านหลังออกมา แสงแดดจับที่ปลายส่วนมีคม สะท้อนเงาวูบวาบ เลื่องใช้มีดจ้วงแทงทศพล ทศพลหลบฉาก แต่ถูกมีดแทงถากๆ ที่ต้นแขนเลือดอาบ
ทศพลท้าทาย “แน่จริง ตัวต่อตัว อย่าเล่นมีดสิวะ”
“ได้!”
เลื่องเขวี้ยงมีดปักที่พื้น แล้วสู้กับทศพลตัวต่อตัว เลื่องกับทศพลสู้กันด้วยมือเปล่า เลื่องเป็นฝ่ายได้เปรียบ อัดทศพลซะหมอบกลิ้งเป็นหนุมานคลุกฝุ่น เลื่องพยักหน้าให้เดี่ยวกับทัพจับตัวทศพลล็อคไว้ ทศพลพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่สะบัดไม่หลุด
เลื่องหยิบมีดที่ปักที่พื้น ยิ้มอย่างสะใจที่มีโอกาส “กูอยากรู้นัก ถ้าจมูกมึงแหว่ง คำแก้วยังจะสนมึงอยู่มั้ย” เลื่องเงื้อมีดจะเฉือนจมูกทศพล ทศพลเหงื่อกาฬแตกพลั่ก
คำแก้วตะโกนห้าม “อย่า !!”
ทันใดนั้นตาของคำแก้วก็เรืองแสงวาบขึ้น มีดที่เลื่องถืออยู่กลายเป็นงูเห่าสีดำมะเมื่อมตัวใหญ่รัดมืออยู่ เลื่องรีบสะบัดงูออกจากมือด้วยความตกใจ ทันทีที่งูเห่าลงที่พื้นก็กลับกลายเป็นมีดสั้นตามเดิม
เลื่องมองมีดสั้นที่อยู่ตรงหน้าด้วยความงุนงง “เฮ้ย !!!!” ทศพลได้จังหวะ กระโดดใช้ขาทั้งสองข้างถีบเลื่องจนลงไปคลุกฝุ่น ทศพลแย่งมีดมาคุมเชิงเอาไว้ได้ เลื่องอาฆาต “ฝากไว้ก่อนเถอะ คราวหน้ากูจะเอาเลือดหัวมึงมาล้างตีนกูให้ได้” ทัพและเดี่ยวพยุงเลื่องหนีไป
คำแก้วเข้าไปประคองทศพลด้วยความเป็นห่วง “คุณ ! เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า ?”
“ผมไม่เป็นไร”
“ยังจะอวดเก่งอีก” คำแก้วเห็นที่ต้นแขนทศพลถูกคมมีดเลือดอาบ
คำแก้วเอาใบสาบเสือขยี้จนแหลกมาปิดปากแผลให้ทศพล “ใบสาบเสือ ใช้ห้ามเลือดและประสานแผลได้ชะงัดนัก”
“โอ๊ยยยย... (แสบ) ซี๊ดดดส์”
“นิดก็โอย หน่อยก็โอย ผู้ชายเมืองกรุงนี่ใจเสาะชะมัด เตะต่อยกับเขาไม่เป็น ยังจะอวดเก่งสู้กับเขา นี่ถ้าคุณไม่ตามฉันมา ก็คงไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้”
“ขอแค่ได้ใกล้ชิดกับคำแก้ว ต่อให้ต้องเจ็บตัวมากกว่านี้ ผมก็ยอม”
ทศพลจับมือคำแก้วที่กำลังทำแผลให้ ส่งสายตาหวานเยิ้ม คำแก้วรีบชักมือออก
คำปองยกขันน้ำลอยดอกมะลิมาให้ ทศพลยกขึ้นดื่ม “คุณไม่น่าไปมีเรื่องกับลูกชายกำนันแย้มเลย ไอ้เลื่องมันเป็นนักเลงหัวไม้ บารมีพ่อมันใหญ่โตคับดอนไม้ป่า ใครๆ ก็เกรงกลัวมันทั้งนั้น”