บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 4 หน้า 10
เช้าวันใหม่วันต่อมา อาจารย์ทัศนัยสีหน้าเครียดเมื่อรู้เรื่องศพลุงชมจากปากลูกศิษย์ “จะเป็นไปได้ยังไง เพิ่งตายไม่กี่วัน ศพจะหายไปได้ยังไง”
“สัปเหร่อคงบอกว่าศพของลุงชมถูกงูกินหมดแล้วครับ” ทศพลบอก
วันชนะเสริม “พูดแล้วยังขนลุกไม่หาย งูเป็นร้อยๆ แห่มาแทะศพจนไม่เหลือซาก”
“จะมีก็แต่เสื้อผ้าของลุงชมเท่านั้นที่เหลืออยู่ในโลง” เชษฐ์สรุป
“ให้มันได้อย่างนี้สิ !” อาจารย์ทัศนัยถอนหายใจ
“เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น งูเลื้อยยั้วเยี้ยเต็มไปหมด แถมยังกินศพอีกต่างหาก มันต้องเป็นงูผีแน่ๆ เลยครับอาจารย์” ประกิตยังรู้สึกสยอง
อาจารย์ทัศนัยตัดบท “เหลวไหลน่า ! ดอนไม้ป่าเป็นที่ลุ่มร้อนชื้นก็ต้องมีงูชุกชุมเป็นธรรมดา”
สมมาตรยังไม่สบายใจ “แต่ศพลุงชมไม่เหลือแม้แต่กระดูก งูกินศพเกิดมาผมยังไม่เคยพบเคยเห็น”
“สัปเหร่อคงบอกว่าสาเหตุที่งูพวกนั้นมากินศพ ก็เพื่อจะได้ดูดกลืนพิษของบริวารเจ้าแม่นาคีเอาไว้เพิ่มพิษให้กับตัวเอง งูที่อยู่ในโลงศพจึงเป็นงูที่มีพิษร้ายแรงทั้งนั้น” ทศพลอธิบายสิ่งที่สัปเหร่อบอก
เชษฐ์รีบถาม “ศพลุงชมก็ไม่เหลือแล้ว เราจะเอายังไงต่อดีละครับอาจารย์”
อาจารย์ทัศนัยถึงกับกุมขมับ เครียดที่พาคนมาตาย ทันใดนั้นพิมพ์พรกับเจิดนภาก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
เจิดนภาร้องบอก “อาจารย์ขา แย่แล้วค่ะ”
“อะไรอีกล่ะ ผู้หญิงนี่เรื่องเยอะจริงๆ” วันชนะทำท่ารำคาญ
“ยัยรัตน์หายไปไหนก็ไม่รู้” พิมพ์พรร้อนรน
“ว่าไงนะ !” อาจารย์ทัศนัยลุกพรวด
ทุกคนตกใจเมื่อรู้ว่ารัตนาวดีหายตัวไป
ทุกคนมาที่บ้านคำปอง เพื่อหาร่องรอยของรัตนาวดี
“รัตนาวดีหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่” อาจารย์ทัศนัยถาม
พิมพ์พรกับเจิดนภาส่ายหน้าหงึกหงัก
“นอนขี้เซาทั้งคู่ ถามอะไรไม่รู้สักอย่าง” วันชนะบ่น
“ฉันไม่ได้ถ่างตาเฝ้ายัยรัตน์ทั้งคืนนี่ยะ จะรู้ได้ยังไงว่าหายไปตอนไหน” เจิดนภาไม่พอใจ
ทัศพลซัก “แล้วก่อนที่รัตนาวดีจะหายตัวไป เธอได้บอกอะไรบ้างหรือเปล่า”
พิมพ์พรตอบทศพล “ยัยรัตน์เหมือนคนสติแตก จะหนีกลับกรุงเทพท่าเดียว”
“บางทีรัตนาวดีอาจจะหนีเข้าตัวเมืองหาทางกลับบ้านก็ได้” ประกิตออกความเห็น
“ตัวเมืองอยู่ห่างจากที่นี่เป็นสิบๆ กิโลฯ ไม่นั่งรถ จะไปได้ยังไง” สมมาตรสงสัย