บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 4 หน้า 9
ประกิตพูดด้วยความสยอง “งู งูทั้งนั้น ! บรื๋อออออ เกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเห็น !!”
“ศพลุงชมหายไปไหน ทำในโลงถึงได้มีแต่งูล่ะครับ” ทศพลสงสัย
“งูพวกนั้นมาดูดกลืนพิษของบริวารเจ้าแม่นาคีเอาไว้เพิ่มพิษให้กับตัวเอง งูที่อยู่ในโลงศพจึงเป็นงูที่มีพิษร้ายแรงทั้งนั้น” สัปเหร่ออธิบาย
“หมายความว่า...ศพลุงชม ถูกงูกินไปแล้วเหรอ” วันชนะเหวอ
“ยุบหนอ พองหนอ สังขารไม่เที่ยงหนอ” เชษฐ์ปลง
“งูมาดูดพิษพญานาค ! บ้ากันไปใหญ่แล้ว !” สมมาตรบ่นพึมพำกับทศพลที่ดูจะไม่เชื่อเรื่องที่สัปเหร่อคงเล่าเหมือนกัน
บ้านคำปอง ดึกสงัด ในมุ้งพิมพ์พรกับเจิดนภาหลับสนิท รัตนาวดียังคงลืมตาโพลง นอนก่ายหน้าผาก พลิกไปพลิกมา คิดถึงคำพูดของหมออ่วม
“รีบไปให้พ้นจากดอนไม้ป่าโดยเร็วที่สุดก่อนจะถึงวันเกิดสุริยคราส....ข้าเตือนพวกเอ็งแล้วนะ ถ้ารักตัวกลัวตายก็รีบไปจากที่นี่ซะ !”
รัตนาวดีคิดหนัก ยิ่งคิดเรื่องลุงชมคนขับรถถูกงูฉกตายก็ยิ่งหลอน “อยู่ก็ตาย ไปก็ตาย ใครจะอยู่ก็อยู่ไปเถอะ สู้ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า” รัตนาวดีตัดสินใจเด็ดขาด ค่อยๆ มุดมุ้งออกมา แล้วย่องลงจากเรือนไป
รัตนาวดีวิ่งหนีกระเซอะกระเซิงจนกระทั่งถึงปากทางเข้าหมู่บ้าน เห็นร่างคนเดินอยู่ข้างหน้าไกลๆ รัตนาวดีใจชื้น รีบวิ่งตามไป “คุณ !! รอฉันด้วย !!” ร่างชายคนนั้นเดินทื่อๆ เหมือนผีดิบซอมบี้ “ช่วยพาฉันออกไปจากหมู่บ้านนี้ที” ชายคนนั้นค่อยๆ หันมาช้าๆ เผยให้เห็นว่าคือลุงชมคนขับรถ ใบหน้าขาวซีดราวกับกระดาษ รัตนาวดีช็อค “ลุงชม! ลุงตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ!”
“ช่วย...ลุง...ด้วย...” ลุงชมตะครุบบ่าของรัตนาวดีไว้แน่นราวคีมเหล็ก ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกคล้ายเจ็บปวดแสนสาหัส
ลุงชมกระอักเลือดข้นๆ ออกทางปากราวท่อประปาแตก มีลิ้นสองแฉกแลบออกมาจากปาก เนื้อตัวขึ้นเกล็ดน่าสยอง ค่อยๆ กลายร่างเป็นครึ่งคนครึ่งงูต่อหน้าต่อตารัตนาวดี
“กรี๊ดดดดดดดด !!!!!” รัตนาวดีนัยน์ตาเบิกกว้าง กรีดร้องด้วยความสยดสยองสุดเสียง หันหลังจะวิ่งหนี
เปรตงูผู้หญิงโผล่ขึ้นมาดักหน้ารัตนาวดี สยดสยองสุดๆ รัตนาวดีหวีดร้องสุดเสียงก่อนสิ้นสติสัมปชัญญะลง
คำแก้วผุดลุกขึ้น สะดุ้งตื่นจากฝันร้าย เหงื่อผุดเต็มหน้า “เปรตงู !!! รัตนาวดีกำลังตกอยู่ในอันตราย” คำแก้วพยายามปลอบขวัญตัวเอง สลัดความคิดฟุ้งซ่าน “มันอาจเป็นแค่ความฝันก็ได้” คำแก้วเริ่มรู้สึกว่าตั้งแต่กลับจากเทวาลัยวันนั้นก็มีแต่เรื่องประหลาดเกิดขึ้น ได้แต่เก็บงำความสงสัย